Vrijdagavond werd er bij mij aangebeld. Voor de deur stond een mij bekende vrouw. Ze sprak me aan en zei: “U schrijft zulke aardige stukjes op Rading Nul. Zou U hierover een stukje willen schrijven?” Zij gaf me een briefje, een print, van de app “Fixi”.
De wethouder had voor de vergadering van de gemeenteraad de lont al uit het kruitvat getrokken. Toch werd hij nog drie uur aan een kruisverhoor onderworpen en keerden alle fracties zich tegen het College. Het kreeg een motie van treurnis tegen zich. Een staatsrechtelijk niet bestaand instrument en hier op Rading nul als een natte scheet bestempeld.
De burgemeester was afwezig tijdens de laatste raadsvergadering. Zij moest ergens anders zijn. Waar, dat behoeven we niet te weten. Inmiddels weten we het wel. Het was voor een uitreiking van een Koninklijke Onderscheiding (K.O.). Maar het moet wel iets zijn wat verband houdt met het burgemeesterschap. Ze had de ambtsketen mee.
Ach jee, het ondernemersloket! De betreffende ambtenaar was vertrokken en de vacature was niet opengesteld! Een storm van verontwaardiging ging door de raadzaal. Wethouder Kruijt, van de VVD notabene, was voornemens het ondernemersloket voorlopig vacant te laten.
Alette Zandbergen geeft het wethouderschap terug. Zij schrijft: ”de werkomstandigheden ondermijnden mijn werkplezier en trokken een te grote wissel op mijn gezondheid.”.
Verder lezen “Politiek Wijdemeren eist opnieuw een slachtoffer.”
Vanmorgen meldde het blad Binnenlands Bestuur dat er twee gemeenten in Nederland onder financieel toezicht staan. U raadt het al: Vlissingen en …?
Jawel, Wijdemeren.
In de nieuwjaarstoespraken van burgemeesters valt vaak een stramien te ontdekken. Een goede calvinistische preek in de kerk bestond vroeger uit drie delen: over de ellende, de verlossing en de dankbaarheid. Iedere preek was ook een verhaal gebaseerd op een stramien.
De gemeente staat onder curatele. Financieel toezicht heet dat officieel. Voor iedere uitgave die niet in de begroting staat, moet Haarlem toestemming geven. Daar hoort bij dat je een herstelplan moet maken, waarin je bewijst dat op korte of iets langere termijn het weer in orde komt met de gemeentelijke financiën. Herstellen is repareren wat ooit fout is gegaan.
Vorige week vroeg ik me af, waar de heer Heintjes is gebleven. Met wat zoeken op internet ontdekte ik dat hij secretaris a.i. van de gemeente Hellevoetsluis is. Zo kwam ik op zijn Linked-in pagina terecht waar hij uitgebreid uit de doeken doet wat hij allemaal in Wijdemeren heeft gedaan. Ongelooflijk, indrukwekkend. Ik kon mijn eigen ogen niet geloven.
Soms denk je het kan niet erger en dan blijkt dat toch te kunnen .Wat Ronald Frisart in zijn stuk over de verandermanager beschrijft grenst aan het ongelooflijke.
