Balans: Het Toverwoord

Een gemeentebestuur moet aan verschillende doelstellingen voldoen .We willen graag dat er voldoende huizen zijn om in te wonen, er moet ruimte zijn voor bedrijven, want we moeten de kost verdienen, wegen om ons te kunnen verplaatsen en plekken en voorzieningen om bij elkaar te kunnen komen en te kunnen recreëren.

Zo worden er veel claims op de openbare ruimte gedaan. Al die vragen zijn legitiem. Over iedere vraag is wel iets goeds te vertellen. Het is aan het gemeentebestuur om te bepalen hoe en in welke mate aan die vragen tegemoet kan worden gekomen. Dat is de meest fascinerende en tegelijkertijd meest ingewikkelde taak van de gemeentepolitiek. Hoe weeg je de verschillende belangen die meestentijds nogal uiteenlopen tegen elkaar af.

Niet alles kan

Het is de titel van het laatste rapport van de commissie Remkes over de stikstofproblematiek in ons land. Die titel is ook van toepassing op de situatie in Wijdemeren. De gehele gemeente, met stukjes daarvan uitgezonderd, maakt onderdeel uit van het Natura 2000 gebied Oostelijke Vechtplassen. Dit zijn gebieden die de landelijke overheid in Brussel heeft aangemeld als gebieden die beschermd moeten worden en waarvoor de stikstofuitstoot omlaag moet. De zgn Vogelrichtlijn als de Habitatrichtlijn zijn van toepassing omdat in deze gebieden zeldzame beschermde vogels en planten voorkomen.

Het is een groot voorrecht om in een gemeente te wonen die zo uitzonderlijk bedeeld is met de rijkdom van de natuur. We kunnen heerlijk wandelen in bijvoorbeeld de ’s Gravelandse buitenplaatsen, zeilen op de Loosdrechtse plassen en zwemmen in de Wijde Blik in Kortenhoef en de Spiegelplas in Nederhorst den Berg. Dit zijn gebieden waaraan niet gemorreld kan worden. De natuur dient versterkt te worden en mag niet ten koste van andere doelen worden ingezet. De ligging van onze gemeente brengt dus grote beperkingen met zich mee om aan alle claims te voldoen. Ook in onze gemeente lopen we tegen de grenzen van de ontwikkelingsmogelijkheden aan, ook in onze gemeente geldt: niet alles kan.

Op weg naar een omgevingsvisie

Cor Koster schrijft dat er in de laatste gemeenteraad twee stukken op de agenda stonden die de aanzet geven om te komen tot de beantwoording van de vraag over wat voor gemeente we willen zijn. Hij zegt:”Er was weinig interesse voor het onderwerp”.  Dat verontrust mij, want het is de meest essentiële politieke vraag van dit moment. Tot nu toe wordt die discussie ontlopen met opmerkingen als “Wijdemeren mag niet op slot, we lobbyen bij de provincie voor verruiming en er moet een balans zijn.” Vooral met dit laatste woord spreek je dus uit dat er voor sommige doelen versterking nodig is.

Niemand echter die concreet aangeeft waar er dan sprake van een onbalans is. Hoe ziet die balans er uit. Als het één versterkt moet worden (wonen of recreatie bijv.) waar mag het dan ten koste van gaan? Ik weet het niet, maar ik veronderstel het men dan aan de natuur denkt. In de raad heeft men het over allerlei goede dingen voor het milieu, maar ik hoor nooit een krachtige stem, noch uit de raad, noch van een collegelid, die zich uitspreekt voor het behoud en de bescherming van de bijzondere natuurgebieden die we hebben. Ik zie eerder de mentaliteit van: Natuur daar hebben we genoeg van, daar kan best iets van af.

Ieder gemeentebestuur met ambitie wil dingen realiseren. Bouwen, ruimte geven aan recreatie activiteiten, , wegen aanleggen Maar zeker in onze gemeente moeten we ons realiseren dat niet alles meer kan. Wij zitten aan de grens van onze groei. Loop niet weg voor die werkelijkheid, door te morrelen, dan wel over balans te spreken, maar ga in overleg met de bevolking de toekomstvisie bespreken, want niet alles kan meer in Wijdemeren.

Wim Kozijn