BOB is een blijvertje

Vanavond sprak de Wijdemeerse Commissie Bestuur en Middelen zich unaniem uit voor het verdergaan met de huidige wijze van vergaderen volgens het zogenaamde BOB-model: Beeldvorming – Oordeelsvorming – Besluitvorming. Eerder noemde ik het BOB-model een ‘vergadergedrocht’. Maar er zijn twee aspecten die het vergaderen toch wel degelijk efficiënter maken.

Het eerste is dat technische vragen in principe van tevoren gesteld moeten worden. Het lukt daardoor beter een antwoord te krijgen. In het verleden moest het college met regelmaat het antwoord op een tijdens de vergadering gestelde vraag schuldig blijven. Nadeel is overigens wel dat met name wethouder Boermans zich nogal eens verschuilt achter die regel, en tijdens de discussie zegt dat een vraag waar hij geen antwoord op kan of wil geven een ‘technische vraag’ is en schriftelijk gesteld had moeten worden.

Het tweede punt dat je als verbetering kunt beschouwen is dat een raadslid tijdens een raadsvergadering alleen maar het woord mag voeren in verband met een motie of amendement. Het gaat immers om het nemen van besluiten, en als je niet van plan bent om met een wijzigingsvoorstel te komen, dan heb je niets bij te dragen, behalve wat kritische kanttekeningen, lofprijzingen of algemene overdenkingen, dingen die alleen maar tijd kosten en verder niets toe- of afdoen aan het besluit. Het maakt de discussie wat minder plezierig om naar te luisteren, maar wel aanmerkelijk zakelijker en meer to the point.

De overige nadelen die in eerdere teksten op Rading Nul genoemd worden, bestaan nog steeds (zie hier en hier). Het belangrijkste bezwaar is dat het voor burgers niet makkelijk is om het hele traject van de besluitvorming te volgen. Maar we zullen moeten leren leven met BOB.