Op de gemeenteraadsvergadering van 19 juli ergerde Jan Verbruggen (CDA) zich aan het betoog van Olivier Goetheer (DLP) en interrumpeerde met: “ieder heeft zo z’n eigen stijl van debatteren, maar het begint nu een beetje clownesk te worden”. Dat was niet terecht. Het was onnodig beledigend en zegt vooral iets over Verbruggen zelf.
Goetheer heeft inderdaad een geheel eigen manier om te vertellen wat hij vindt. Ik geniet van zijn associatieve manier van spreken. Hij haalt er altijd veel bij, van verlengingen en penalties (heel actueel in de tijd van het WK voetbal) tot Napoleon.
Ook in zijn grote rede eerder die avond over het referendum kwam hij met uitweidingen. Hij noemde de kans die Kroatië van de Engelse Bookies kreeg om wereldkampioen te worden voor de start van het afgelopen WK (1 op 33). Hij verwees naar de Black Box van Remkes, vertelde hoe hij zijn vakanties on line boekt, had het over de GPS in zijn auto, over Facebook en Instagram, de drones van Amazon en het restaurantje waar hij laatst langskwam. Allemaal rhetorische middelen die zijn betoog ondersteunen. Voor wie het hoort.
Maar er is meer. Ik hoor in zijn toespraken echo’s van grote redevoeringen uit het verleden, van John F. Kennedys Inaugural Address, van Bill Clintons 1996 State of the Union. Zelfs van songteksten als The Times They Are A-Changin’. Olivier is nog lang niet zo goed, maar hij heeft het wel in zich. Jan Verbruggen hoort dat allemaal niet. OK, begrijpelijk voor wie Jan een beetje kent. Maar zoals Bob Dylan zong: don’t criticize what you can’t understand.
Goetheer maakte zijn excuses aan Verbruggen; het was niet zijn intentie dat het zo overkwam. Onnodig volgens mij. Hij moet vooral blijven praten zoals hij doet. Ik hoop alleen dat hij nog flink gaat schaven aan z’n presentatie, z’n tempo, z’n dictie en vooral afscheid neemt van het gebruik van ‘welke’ als betrekkelijk voornaamwoord. Maar dan kan hij best heel goed worden.
(foto Guus Pauka)