Donderdagavond was de laatste raad van 2018, maar het was ook het stille afscheid van Ronald Frisart als vaste verslaggever voor Wijdemeren van de Gooi en Eemlander. Stil afscheid? Dat laten wij niet gebeuren!
Foto’s: Douwe van Essen
Wanneer begon Ronald Frisart met de verslaggeving over Wijdemeren? Precies weet ik het niet, maar het zal in 2014 zijn geweest, want in de Wijdemeerse Webkrant kom ik de naam Frisart voor het eerst tegen op 27 augustus 2014. Hij schreef een artikel over het onverantwoordelijke financiële beleid van de (toen net) ex-directeur van Inovum, Wim Schimmel.
Hij zal dus zo ongeveer een jaar of vijf onder de Wijdemeerders zijn geweest. Trouw naast Herman Stuijver en mij achter de tafel die zich met de naam “Perstribune” mag tooien. Bij iedere raad en alle commissievergaderingen. Die soms boeien en inhoud hebben, maar soms ook stierlijk vervelen, vooral als het over onderwerpen gaat waar geen pakkend verhaal van te bakken is, of als de raad heel erg met zichzelf bezig is, vliegen zit af te vangen en om beurten meent steeds dezelfde lof en complimenten uit te moeten delen over de, die ochtend na een eerste melding, recht gelegde stoeptegel, in de Zus en zo-straat.
Het leven van een lokale politieke verslaggever gaat niet over rozen zoals u leest. Maar het is een vak dat absoluut nodig is. Democratie, ook lokale, kan niet zonder journalistiek, de waakhond van de politiek. Want politici zijn ook maar mensen en ook zij hebben soms een zetje nodig om in het rechte spoor te blijven of om betere besluiten te nemen.
Ronald is een plezierige collega op de perstribune en daarbuiten. Soms wordt er overlegd, soms even bij elkaar gespiekt als de naam van een inspreker niet duidelijk werd en soms kijkt de bevolking van de perstribune elkaar verbijsterd aan als er iets heel raars in de raadszaal plaats vindt. Ook dat gebeurt soms. Schorsingen waren vaak een dankbaar moment voor Ronald als ze maar de lengte van het roken van een shaggie hadden, pakweg tien minuten. Hij voegde zich dan bij de rokende politici en burgers voor de deur.
Tot april dit jaar schreef ik in de Wijdemeerse Webkrant over de lokale politiek en Ronald deed dat in de krant. Zonder dat we van elkaar wisten wat daar uit kwam. Meestal was de strekking min of meer gelijk. Maar soms ook niet, als hij een andere bron had dan ik of als hij anders naar een kwestie keek dan ik. Hoe dan ook het was altijd nuttig en leerzaam om zijn stukken te lezen.
Dat waren vaak behoorlijk kritische stukken waarmee de (amateur) politici in de raad niet altijd even blij waren, maar dat hoort er bij. Ronald is dol op cijfers, begrotingen en financiële onderbouwingen. Als hij zijn twijfels heeft op dat vlak dan gaat hij graven, navragen en rekenen. Zijn intuïtie blijkt vaak correct. Het resultaat verschijnt dan met een opvallende kop en nog opvallendere inhoud in de krant.
Beste Ronald we gaan je missen in Wijdemeren. Laat af en toe nog eens wat van je horen.
Het ga je goed, Rik
Helemaal mee eens. Ronald schrijft niet zo maar wat, maar zoekt het als het nodig is grondig uit. Hij houdt je als politicus af en toe een spiegel voor en laat een andere kant van het verhaal zien. Dat is mooi! Dank, Ronald (en Rik, Herman, Saskia en al die anderen die in onze dorpen zorgen voor verslaggeving van de lokale politiek.
Ik sluit met geheel aan bij het stuk van Rik.
Dank Ronald voor je kritische pen.
Martin