David Lammy over Brexit

Op 10 januari 2019 hield David Lammy (Labour) in het Britse Lagerhuis een indrukwekkend betoog over Brexit. Zijn toespraak is zo goed dat ik de moeite genomen heb hem te vertalen.

David Lammy is al 20 jaar een vooraanstaande lid van het Lagerhuis als Labourafgevaardigde voor het kiesdistrict Tottenham in Noord Londen, in 2011 het toneel van gewelddadige rellen. De speech is hier te zien en te beluisteren.

Voorzitter, in de twee decennia die ik in het Lagerhuis heb mogen zitten, heb ik met vele uitdagingen te maken gehad. Maar die zondag 7 augustus 2011, de ochtend na de rellen in Tottenham, was veruit de grootste uitdaging. Lopend over gebroken glas, langs uitgebrande auto’s, huizen en winkels, mannen en vrouwen troostend die nog steeds in hun pyjama zaten, zag ik dat de plaats waar ik mijn hele leven gewoond had, in de as was gelegd.

Veel mensen daar riepen me op om te zeggen dat het vermoorden van Mark Duggan door de politie, de aanleiding voor de rellen, deze woede rechtvaardigde. Dat de dakloos geworden gezinnen, de uitgebrande bussen en huizen en de geplunderde winkels het waard waren. Ze vonden dat ik moest zeggen dat wat slecht was, goed was.

Mr Speaker, het was niet gemakkelijk. Maar ik moest mijn mensen in de ogen zien en ze vertellen dat dit geweld een schande was. Ik moest het ondubbelzinnig veroordelen. Waarom? Omdat we de plicht hebben om onze kiezers de waarheid te vertellen, zelfs als ze het daarmee hartstochtelijk oneens zijn. Wij zijn hen niet alleen onze ‘inzet’ verschuldigd, maar ook ons ‘oordeel’. We zijn de vertegenwoordigers die zij moeten kunnen vertrouwen, niet onnadenkende afgevaardigden.

Dus waarom blijven velen in dit Parlement de Brexit steunen, ook als zij weten dat het banen kost, en de NHS en onze positie in de wereld kapot zal maken? Dit is de fundamentele oneerlijkheid die centraal staat in het Brexit-debat.

De meeste parlementsleden erkennen het nu privé, maar ze zeggen het niet in het openbaar. Brexit is oplichterij. Een truc. Het is zwendel. Fraude. Het is misleiding die slecht zal uitpakken voor de meeste mensen aan wie beloofd was dat Brexit goed voor ze was. Een gevaarlijke fantasie die elk probleem dat men ermee beweert op te lossen erger maakt. Een campagne gewonnen met valse beloften en leugens.

‘Vote Leave’ en ‘Leave.EU’ hebben de wet overtreden. Dat er Russische bemoeienis was, is boven elke redelijke twijfel verheven. En inmiddels is letterlijk elke belofte die in 2016 gedaan is, loos gebleken. De NHS, onze nationale gezondheidsdienst, wordt niet rijker van Brexit, integendeel. Een handelsovereenkomst met Donald Trump zal ertoe leiden dat Amerikaanse bedrijven de NHS zullen privatiseren en ontmantelen, bed voor bed.

En zelfs die beloften over immigratie — die ons land zo enorm heeft verrijkt — zijn leugens. Na Brexit zal de immigratie niet afnemen, maar toenemen. Als we onderhandelingen gaan beginnen met landen als India en China, zullen ze drie dingen willen hebben: visa, visa, en nog meer visa. En zij zullen die krijgen omdat we verzwakt zijn.

Dan is er de mythe over het herstellen van de parlementaire soevereiniteit. De afgelopen twee jaar hebben laten zien wat een gotspe dit is. De premier heeft de macht naar zich toegetrokken als een gestoorde 21e-eeuwse Hendrik de Achtste.

Effectrapportages zijn achtergehouden. Stemmingen geblokkeerd. Simpele tegenstanders van het overheidsbeleid werden onder druk gezet en gedwongen zich te conformeren. Zelfs toen we deze ‘zinvolle stemming’ afdwongen, annuleerde de premier die stemming, er zeker van dat we haar rampzalige Brexit-deal zouden afwijzen.

En inderdaad, we zullen dat akkoord verwerpen, omdat het een lose-lose compromis is, dat geen zekerheid biedt voor onze toekomst. Het enige wat zal gebeuren is dat er nog jaren onderhandeld gaat worden — onder leiding van dezelfde clowns die ons naar deze farce hebben geleid.

Mijnheer de voorzitter, we hebben te maken met een leiderschapscrisis in dit uur van onze nood. De grootste momenten van ons land ervoeren we toen wij moed toonden, niet toen we alleen maar meeliepen. De moed van Wilberforce om de slaven te bevrijden, ondanks de woede van de Britse heersende klasse. De moed van Winston Churchill om de oorlog aan Hitler te verklaren, tegen de concessiepolitici in zijn kabinet en in het land. De moed van Atlee en Bevan bij het nationaliseren van de gezondheidszorg, tegen de artsen die beweerden dat het slecht was.

In deze tijd hebben wij moed nodig, omdat de uitdagingen waar we voor staan net zo extreem zijn. We moeten niet bang zijn om de waarheid te vertellen aan degenen die het er niet mee eens zijn.

Mijn partijgenoten hier in de Kamer zeggen dat ik de Labourstemmers in de industriesteden dien te kalmeren. De voormalige mijnwerkers, de fabrieksarbeiders, zij die voelen dat ze achtergebleven zijn. Ik zeg dat we ze niet moeten betuttelen met onze lafheid. Laten we ze de waarheid vertellen.

“Ze hebben je leugens verkocht. Sommige media hebben gebruik gemaakt van je angsten alleen om kranten te verkopen en kijkcijfers te verhogen. Nigel Farage en Boris Johnson gebruikten dezelfde vooroordelen om stemmen te winnen. Ze moeten zich schamen!

Immigranten hebben niet je baan ingepikt. Nee, onze scholen en universiteiten hebben je geen vaardigheden geleerd. Ziekenhuizen brokkelen niet af vanwege gezondheidstoeristen, maar omdat er een decennium lang tot op het bot bezuinigd is. Je kunt je geen huis veroorloven omdat beide politieke partijen geen woningbouw gepleegd hebben — niet omdat in jouw straat Mohammed je huis ingepikt heeft. En rijkdom werd opgehoopt in Londen, terwijl die in het hele land had moeten worden gedeeld.

Geef ons de schuld, geef Westminster de schuld. Geef niet Brussel de schuld voor de fouten van ons eigen land. En wees niet boos op ons omdat we je de waarheid vertellen. Wees boos op de opportunisten die je een leugen hebben verkocht. ”

Zoals Martin Luther King lang geleden zei: ‘Er komt een tijd dat zwijgen verraad is.’ Daarom, net zoals ik nu duidelijk ben tegen de regering, laat me ook tegen de oppositie zeggen hoe het er echt voorstaat. Er is geen linkse rechtvaardiging voor Brexit. Het beknotten van de rechten van werknemers, van sociale bescherming en het beëindigen van samenwerking op milieugebied is niet progressief. Dat is neoliberale deregulering. Het is Thatcherisme op steroïden, gepushed door haar hedendaagse discipelen.

Het uittreden uit de EU zal ons niet bevrijden van de onrechtvaardigheden van het wereldwijde kapitalisme. Het zal ons ondergeschikt maken aan de VS van Trump. Socialisme beperkt tot één land kan niet werken. Of je het nu leuk vindt of niet, de wereld waarin we leven is wereldwijd. We kunnen het systeem alleen repareren als we over grenzen heen samenwerken.

De partij van Keir Hardie (de oprichter van Labour) is altijd internationaal geweest. We mogen onze jonge supporters niet in de steek laten door ons afzijdig te houden bij het grootste probleem in ons leven. Als we in de EU blijven, kunnen we de EU hervormen vanuit een sterke positie. De massamigraties verdelen, de bureaucratische excessen bespreken en de ongelijkheid tussen rijk en arm verminderen. We kunnen de economie opnieuw opladen. We kunnen de NHS opnieuw van brandstof voorzien. We kunnen de huizen bouwen die we nodig hebben, na jarenlang tekortgekomen te zijn.

Wat we nodig hebben is hoop.

Blijf in de EU.

Geef Groot-Brittannië een tweede kans om te kiezen.