Het begon al donker te worden toen we op de avond voor kerst gingen luisteren naar de kerstliederen, gezongen door een groepje enthousiaste Bergers onder het dak van de muziektent op het Willie-Dasplein in Nederhorst den Berg. ’t Is geboren, het God’lijk Kind! Komt, herders, speelt op uw feestschalmeien!
Er waren vuurkorven. Er waren oude mensen en jonge mensen en alles daar tussenin. Er was warme chocolademelk en glühwein. Groepjes mensen die geanimeerd met elkaar praatten. Er stonden witte schuimgebakjes op statafeltjes. Iemand ging rond met plakjes warme worst. Het was, kortom, hardstikke gezellig, ook als je zelf niet veel hebt met ’t God’lijk Kind, of als je niet precies weet wat schalmeien zijn.
Ik liep daar rond en dacht aan de laatste gemeenteraadsvergadering van dit jaar. Eén van de onderwerpen daar was ‘Actieplan Dorpenbeleid’. Het ging over het voteren van geld zonder dat duidelijk was waarvoor. Er waren geen doelen, er was geen missie, er was geen visie. Gelukkig voor het College vond René Voigt van coalitiepartij Dorpsbelangen: “Het gaat veel te ver om daar een missie en een visie voor vast te stellen.” Echt, dat zei hij. ’t Is niet nodig om te weten waarom je 80.000 euro gaat uitgeven. Alette Zandbergen van DLP riep nog, enigszins wanhopig: “Jongens, het is de wereld op z’n kop om nu de portemonnee te trekken zonder te benoemen wat we willen. Dat kan toch niet!” Het mocht niet baten.
We zouden bij het Dorpenbeleid een voorbeeld moeten nemen aan het Britse gehannes rondom Brexit. Als duidelijk is dat je op de verkeerde weg bent, dien je te stoppen. Dat is ook hier het geval, vooral nu we weten dat we niet opgeslokt gaan worden door Hilversum. Een dorpenbeleid is volstrekt overbodig. De dorpen regelen het zelf wel.
Zeer mee eens. Dorpenbeleid is een lege huls als het verder gaat dan faciliteren wat spontaan opborrelt uit een dorp. Creativiteit laat zich niet organiseren vanuit de burelen van Rading 1. De dorpen hebben hun eigen kenmerken en dingen. Overal borrelt van alles op. Dat was al zo voor de fusies van 1967 (‘s-Graveland) en 2002 (Wijdemeren). En dat wordt niet anders. Het is een illusie om dat te kunnen sturen vanuit de ‘soepfabriek’ met beleid en een “ambtenaar Dorpenbeleid”.
Help de initiatieven welwillend verder met bescheiden subsidies en hou in de gaten dat de koek een beetje gelijk verdeeld wordt. Maar vergeet opgelegd beleid. Dat heeft nooit gewerkt en zal ook nooit werken.
Dat bleek ook in het zielloze debat in de laatste raad. Niemand wist wat het beleid en het doel zou moeten worden. Stop daar dus maar mee.
Maak een spaarpot voor opborrelende initiatieven in de dorpsgemeenschappen. Beoordeel die welwillend en ken dan de subsidie toe.
Maar vergeet het in beton gegoten beleid. Dat leidt tot niets.