Ik luisterde gisteren naar de commissie Maatschappelijke Zaken. Op de agenda stonden de plannen voor het Dorpenbeleid, voorheen Kernenbeleid. Een discussie over iets waarvan Olivier Goetheer (DLP) vroeg welk probleem opgelost werd met het Dorpenbeleid.
U heeft vast wel eens in een vliegtuig de demonstratie met het zwemvest gezien, die de aanvallige stewardess voor het vertrek geeft. Dat zwemvest is niet zomaar een zwemvest. Als je aan een touwtje trekt blaast het zichzelf op. Zij vermijdt dan ook om aan dat touwtje te trekken. Zou ze dat wel doen, dan blaast het vest zich op en kan ze geen kant meer op, ook al omdat ze met het vest niet door de deur past.
Die associatie kreeg ik bij het luisteren naar de bespreking van het Dorpenbeleid. Het was Sandra van Rijkom (PvdA/GL) die er aan herinnerde hoe de discussie over het Dorpenbeleid startte. Tot maart vorig jaar leek het er sterk op dat Wijdemeren geherindeeld zou worden door Noord-Holland. De minister van Binnenlandse Zaken, Kajsa Ollongren (D66), stak daar op 22 maart 2018 een stokje voor.
Waarom ook weer?
Om zich voor te bereiden op een fusie met Hilversum (of Gooistad) werd in de jaren daarvoor bedacht om beleid te maken waarmee de kernen van Wijdemeren verzekerd zouden blijven van aandacht in het grotere geheel na een fusie. Het Kernenbeleid of Dorpenbeleid. (Precies dezelfde discussie werd gevoerd in de aanloop naar de vorming van Wijdemeren. Nelleke Schenkkan (GL) die op 21 maart 2001 een avond in het Spieghelhuys organiseerde over Dorpsraden.)
Wat is hier aan de hand? Er kon wellicht een probleem komen voor de kernen na een herindeling. Net als in 2001 dacht de lokale politiek daar nu ook weer over na. In 2001 leidde dat niet tot verandering van het beleid. Last hadden we daar niet van. Er bleek 20 jaar geen probleem te zijn dat opgelost moest worden met kernenbeleid.
Het probleem was weg
Nu is het nog minder een probleem, want de gevreesde herindeling ging niet door. Het probleem ontstond en ontstaat dus niet. Het Dorpenbeleid blijkt zich echter net zo te gedragen als het zichzelf opblazende zwemvest. Er is voor de ingreep van Kajsa door de toenmalige politiek aan het touwtje getrokken. En dus neemt het Dorpenbeleid een reusachtige omvang aan. Het blijft zich opblazen. In het debat van gisteren werd gesproken over extra mankracht, dorpscoördinatoren en dorpsraden met een formele aanstelling (de VVD pleitte zelfs voor inschrijving bij de Kamer van Koophandel van de leden van een dorpsraad, zonder dat duidelijk is wat dat oplost). En wat is een kern? Er werd er in de vergadering eentje bijgeklust. Breukeleveen en omstreken.
Waar is het fluitje, de noodrem?
Ik luisterde naar de tevreden reacties van de coalitiepartijen, die het een goed stuk vonden, dat beleidsplan, terwijl het groter en groter werd. Uit mijn iPad kwam het geluid van de vergadering. Ik zag wethouder Rosalie van Rijn in gedachten zoeken naar dat fluitje dat zo’n zwemvest ook heeft. Om daarmee de ongeremde groei van het Dorpenbeleidsplan af te remmen. Ze bezwoer de commissie dat het wat haar betreft zus mag, maar ook zo. Met coördinatoren of niet. Met Dorpsraden of niet. Of wel in de ene kern en in de andere niet. Even leek het te draaien om een probleem in de organisatie op Rading 1, toen te berde werd gebracht dat het lastig is om de juiste persoon te pakken te krijgen en er daarom maar een coördinator per kern tussen te zetten.
Maar wat lost het op, als Wijdemeren blijkt Wijdemeren te blijven. Net als de afgelopen twintig jaar. Welk urgent probleem wordt er nu opgelost vroeg Olivier Goetheer (DLP) terecht.
Ik kon het niet ontdekken.
Foto’s: Douwe van Essen