Agendapunt 5 op de laatste gemeenteraadsvergadering betrof de reparatie van een fout in een bestemmingsplan in Loosdrecht. De gemeente had destijds iets niet goed gedaan. Moet de benadeelde burger dan betalen voor het herstel van een fout van de gemeente?
Heel in het kort: in 2012 was de gemeente vergeten een bepaalde bestaande situatie goed in de boeken te zetten. De betrokken burger dacht dat de zaak destijds via een artikel 19 procedure geregeld was, en had daarvoor gewoon leges betaald. Nu, zo’n 6 jaar later, wordt de fout van de gemeente hersteld, omdat de betrokken burger daarom gevraagd heeft. So far so good. Maar omdat de burger er zelf om gevraagd heeft, moet hij opnieuw leges betalen.
Een fout is een fout
Een paar raadsleden vonden dat niet terecht. Alette Zandbergen (DLP) en Nanne Roosenschoon (D66) pleitten ervoor de leges kwijt te schelden. Zandbergen: “Wel een beetje wrang dat degene die dit destijds met een artikel 19 procedure heeft aangevraagd, nu opnieuw leges betaalt omdat wij het vergeten zijn. Komt heel knullig over”. Roosenschoon: “Een fout is een fout. Die moet gewoon hersteld worden. Dit is een fout van de gemeente, en dan moeten we misschien iets doen aan de legeskosten”. Sieta Vermeulen vond dat onzin, maar zij is dan ook van de VVD. Anderen lieten er zich niet over uit.
Formeel kan de gemeente het heffen van leges wel verdedigen. Als je je verdiept in de jurisprudentie en ook kijkt naar VNG-adviezen zoals ‘Voorbereid op aansprakelijkheid’ (186 bladzijden over hoe de gemeente zich kan indekken tegen claims van de burger), dan lijkt men in het algemeen vast te houden aan een strikte interpretatie van de regels. Toch gebeurt het met enige regelmaat dat een gemeente gebruik maakt van de mogelijkheid om coulance te tonen. Zoals ook bedrijven af kunnen wijken van de strenge interpretatie van de verkoopvoorwaarden. Dat soort bedrijven haalt dan vaak de rubriek ‘Goede Service’ van de Consumentengids.
Zo kan het ook
Dat de gemeente Wijdemeren soms fouten maakt die kunnen leiden tot hoge kosten (en grote frustatie!) voor de burger is bekend. Het revindicatiedrama is daar een recent voorbeeld van. Zoiets moet niet te vaak gebeuren want dan verliest de gemeente haar geloofwaardigheid. Misschien moet het college van burgemeester en wethouders eens een uurtje filosoferen over de voordelen van het begrip coulance bij de toepassing van regels. Misschien verschijnt Wijdemeren dan ook nog eens in de rubriek van de Consumentengids onder het hoofdje ‘Zo kan het ook’.
(foto’s Douwe van Essen)