Wat is er aan de hand met de commissies en de agenda van de raadsvergadering? Jarenlang waren er iedere maand drie lange commissievergaderingen en een raadsvergadering.
Commissievergaderingen duurden zeker tot elf uur en soms langer met een volle agenda. En nu? Deze week vervallen twee van de drie commissies en de derde heeft maar vier agendapunten. Zelfs de raad moet er in november aan geloven. Geen agendapunten, dus geen raad in november. Een unicum. Die radiostilte is geen goed teken.
De verdunning is al een tijdje aan de gang. Wat is hier aan de hand? Waarom waren de agenda’s altijd vol en nu niet meer? Dat vraag ik mij af. Wordt Wijdemeren niet meer bestuurd? Is de politiek al geruime tijd met reces (het woord voor vakantie voor politici)? Neemt het college besluiten met stilzwijgende goedkeuring van de fractievoorzitters? Wordt het debat alleen nog gevoerd met schriftelijke vragen en antwoorden in de ingekomen stukken?
Wethouder: “Kan ik dit doen?” Presidium: “Ja doe maar. We doen er niet moeilijk over. We zetten het gewoon niet op de agenda. Probleem opgelost. Hopen dat de raad er niets over vraagt.” Zoiets. Van die dingen dus. Zou dat het zijn?
Wat is er aan de hand op de Rading 1 te Nieuw Loosdrecht? Wat weten wij niet? Gebeurt er gewoon niets, of horen wij niets? Is er niets te vertellen over de besluitvorming?
Af en toe Twittert een wethouder dat hij of zij een prijs uitdeelde, een tentoonstelling opende, een stoplicht in werking stelde of een prijsvraag startte. Maar ze doen toch wel meer? En wil de raad daarover dan niet het naadje van de Wijdemeerse kous weten?
Over de herindeling, de bouwplannen, de recreatie, de bestemmingsplannen, het verkeer, het toerisme, het sociaal domein, de geheime WMO-antwoordtermijnen, de begroting, de jeugdzorg, het openbaar vervoer, het onderwijs, etc., etc. Om kort te gaan: Gaat alles zo goed dat er niet meer over gesproken, laat staan besloten moet worden?
Het raadsel van de Rading.
Ja, dat is het eigenlijk. De enige die leven in de brouwerij brengt is Ronald Frisart met zijn gedegen doortimmerde stukken in de krant. Maar zelfs in reactie daarop blijft het stil. Akelig stil.
En als er dan over iets gesproken wordt, dan loopt op het scherm boven de voorzitter de spreektijdklok die de seconden dreigend af telt. Wat de levendigheid soms geweld aan doet, al moet ik soms toegeven, bij de zesde partij die het college en de ambtenaren van harte feliciteert, omdat zij domweg hun werk deden, is die klok ook een zegen.
Voor de betrokken burger, maar zeker voor een politieke junkie, is er weinig meer te beleven op Rading 1 als er niet meer vergaderd wordt. Toch?