Als je in Google intikt “sommige mensen verdienen geen” dan geeft de zoekmachine als suggesties voor aanvulling: hond, respect, tweede kans, aandacht, reanimatie enz. Ik zou daaraan willen toevoegen: spreekrecht bij raadscommissies.
Het is een groot goed dat burgers in kunnen spreken. Zij kunnen tijdens een commissievergadering hun kant van de zaak belichten bij een onderwerp dat op de agenda staat, en zelfs als het niet op de agenda staat. Daarbij gelden bepaalde regels zoals niet langer praten dan 5 minuten, en verder alle conventies die in het normale sociale verkeer van kracht zijn. Vrijwel iedereen houdt zich daar aan.
Gestrekt been
Zo niet ene Edwin Brugman, die nu al een paar keer ingesproken heeft over bouwplannen bij het Ankeveensepad, waar hij zelf woont achter een bijna vier meter hoge ondoordringbare erfafscheiding. Agressief, beschuldigend, onheus zijn de termen die bij je opkomen as je hem tekeer hoort gaan. “Inspreker Brugman ging er met gestrekt been in tegen de politiek en de ambtenaren” schreef Jungmann een paar dagen geleden. En ook: “Hij had het over incomplete dossiervorming en ontoelaatbare contacten tussen ambtenaren en projectontwikkelaars, zonder één aantoonbaar geval te noemen.”
Dergelijke beschuldigingen had de inspreker al in 2017 geuit, bij een optreden dat de immer zachtmoedige Rik Jungmann in de WWK beschreef als “van dik hout zaagt men planken”. Een intern onderzoek destijds toonde aan dat er niets klopte van de verdachtmakingen. Aan het verzoek een formele klacht in te dienen, gaf Brugman nooit gehoor. Nu kan hij zijn aantijgingen ongelimiteerd blijven herhalen.
Loesje
Mensen die hun spreekrecht misbruiken op een manier waar de honden geen brood van lusten, zouden eigenlijk geen spreektijd moeten krijgen. Maar omdat verbieden wettelijk niet mogelijk is, is het misschien een goed idee als zij van de gemeente de onderstaande poster ontvangen om boven hun bed te hangen. Al zal het bij dat soort mensen niet veel helpen.
