In september 2019 besloot de raad van Wijdemeren in het kader van ‘Het Nieuwe Vergaderen’ om de commissievergaderingen een aantal maanden te laten voorzitten door een extern iemand. Volgens Alette Zandbergen (De Lokale Partij) ging dat tegen de gemeentewet in, en zij legde dan ook haar voorzitterschap van de commissie Bestuur en Middelen neer. Korte tijd later bleek ze gelijk te hebben gehad met haar bezwaren.
In de gemeenteraadsvergadering van februari 2020 werd een nieuwe commissievoorzitter benoemd. En dat was niet Alette Zandbergen. Tijdens de raadsvergadering had niemand over dit punt wat op te merken. De zaak was kennelijk al voorgekookt, hetgeen natuurlijk niet ongebruikelijk is bij benoemingen. Maar bij mij bleven er vragen. Wilde Alette niet? Wilden de anderen Alette niet? Hebben degenen die met dat plan kwamen om de commissievergaderingen te laten voorzitten door een extern iemand, eigenlijk ooit toegegeven dat ze fout zaten? Heeft iemand ooit tegen haar gezegd: “Prima, meid, dat je dit gedaan hebt, want je had gelijk”? En wat dat voorzitterschap betreft: is Alette ooit gevraagd om terug te komen?
Op die laatste vraag weet ik inmiddels het antwoord, want ik heb het haar gevraagd. Achter de schermen was eerst het plan opgevat om alle posities van voorzitters weer vacant te zetten met vrije kandidering. Alette werd gevraagd om te opteren voor één daarvan. Dat wilde zij wel. Maar dan graag de woensdag ipv de donderdag in verband met haar fulltime baan en haar werk als voorzitter van de regioambassadeurs op de donderdagen. Het antwoord was ‘nee’. De coalitie was daartoe niet bereid. Waarom niet? Dat blijft gissen. Ze was een heel goede voorzitter, dus aan haar functioneren kan het niet gelegen hebben. Ik vermoed dat we hier te maken hebben met het lot van de typische klokkenluider: de actie van een klokkenluider wordt hem/haar zelden of nooit in dank afgenomen, ook niet door collega’s. Hij/zij wordt maar al te vaak beschouwd als iemand die de groepsloyaliteit ondergraaft. Had men net zo’n leuk plannetje om wat aan die eindeloos lange en repetitieve vergaderingen te doen, en dan komt die Alette aanzetten; altijd weer de kat de bel aanbinden… Zoiets.
Natuurlijk ken ik niet alle ins en outs, en die hoef ik ook niet te weten. Maar dat deze zaak zo maar wegzakt in de vergetelheid, zit me dwars. Alette had destijds gelijk. Anderen zaten fout. Als je enig respect hebt voor je eigen integriteit en die van een ander, dan ga je niet stilzwijgend aan zoiets voorbij. En als je dat wel doet, dan moet je je schamen.