We kennen ze allemaal. De Nee-Nee sticker, geen reclamedrukwerk en geen huis aan huisbladen (hah) in de bus en de Nee-Ja sticker voor geen reclame, maar wel hah-bladen. Geen sticker op de bus betekent in Wijdemeren dat alles in de bus gestopt mag worden. Een Ja-Ja sticker eigenlijk.
In Binnenlands Bestuur stond een artikel over de maatregelen die sommige gemeenten nemen uit een oogpunt van duurzaamheid. Bijvoorbeeld in Amsterdam, Utrecht, Rotterdam, Haarlem, Tilburg en nog wat gemeenten. Daar wil men een brievenbus zonder stickers automatisch Nee-Nee maken. Daarbij gaat de gemeente er kennelijk vanuit dat die inwoner alles per e-mail ontvangt wat hij wil hebben. Wil de bewoner wel alles op papier ontvangen, dan moet hij een Ja-Ja sticker op de bus plakken. Voor alleen hah-bladen komt de Nee-Ja sticker er op. Simpel! En het spaart papier.
Van de website van de Gemeente Utrecht:
Wilt u in 2020 reclame (ongeadresseerd drukwerk) én huis-aan-huisbladen (blijven) ontvangen? Dan plakt u vanaf 1 januari 2020 een Ja-Ja-sticker op uw brievenbus. Utrecht draait zo het huidige systeem om. Voorheen ontving u zonder sticker op uw brievenbus nog zowel reclame als huis-aan-huisbladen. Vanaf 1 januari 2020 dus niet meer.
Adders onder het gras
Maar er schuilen toch wat adders onder het gras. Eerst de wettelijk verplichte mededelingen van de gemeente. Die moesten altijd gepubliceerd worden in een medium dat in de hele gemeente verspreid wordt. Die mededelingen gaan over wijzigingen aan gebouwen en straten waar de inwoners bezwaar tegen kunnen maken. Aankondigingen van evenementen etc.
Die wettelijke verplichting is opgeheven, want er wordt, met niet zo veel succes overigens, gewerkt aan een landelijk systeem waar dit soort mededelingen geplaatst kan worden. Voor de hah-bladen is dit een flinke aderlating in de inkomsten.
Als die bladen alle brievenbussen zonder stickers voorbij moeten lopen wordt de functie van die bladen ook nog verder flink aangetast. De hah-bladen vervullen een functie in de (kritische) verslaggeving over de lokale politiek. Ook zijn ze het platform voor mededelingen over het maatschappelijke en culturele leven in de gemeenschap. De vereniging Nederlandse Nieuwsblad Pers (NNP) van de bijna 400 hah-bladen in Nederland luidde de noodklok over deze ontwikkeling. Men is bang dat ook de advertentieopbrengsten zullen opdrogen, waardoor de hah-bladen het loodje zullen leggen. (Lees ook: Mogelijk einde aan huis-aan-huisbladen in Utrecht.)
Blijft print bestaan?
De vereniging, gesteund door de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ), betreurt deze ontwikkelingen en gemeentelijke besluiten. Zij denken dat er behoefte aan print op papier blijft bestaan. Bovendien wordt er flink geklaagd over het feit dat de lokale politiek in sommige gemeenten geen kritische aandacht meer krijgt. De NNP en de NVJ zijn van mening dat gemeenten de lokale journalistiek juist zouden moeten ondersteunen in plaats van ondermijnen met het bovengenoemde beleid.
En dat laatste ben ik met ze eens. Maar of dat op print of digitaal gebeurt zal op termijn steeds minder belangrijk zijn.
Aanvulling:
Stan Poels (GroenLinks) zond mij een motie, die in de gemeenteraad van Wijdemeren afgelopen 12 december werd aangenomen met 10 stemmen voor en 8 stemmen tegen. (Onder de voorstemmers ook Jan Verbruggen als enige van het CDA.) De motie werd ingediend door De Lokale Partij, GroenLinks-PvdA en D66. In de motie wordt gevraagd om een onderzoek naar de invoering van een Ja-Ja sticker in onze regio.
Dit lijkt mij één groot pleidooi voor het heroprichten van de Wijdemeerse Webkrant en wel met terugwerkende kracht:
én weer een kritische begeleiding van de gemeentepolitiek in een groter kader dan Rading 0,
én opnemen van de Gemeentelijke Mededelingen – onkosten dekkend,
én CO² vrij – voorzover uw digitale apparaat op zonnepanelen draait-,
én minder papier (bomen) en drukinktafval.
Nu alleen nog de bemensing even regelen, de infrastructuur ligt er al, nog.