Ik sprak gisteren voorafgaand aan de commissievergadering kort met wethouder Jan-Jaap de Kloet. Hij vertelde dat hij op persoonlijke titel wel een reactie wilde geven op het fenomeen Rading Nul en meer specifiek op een stuk waarin Kortenhoef genoemd werd. Hij zond mij onderstaand stuk. Ik bied hem graag de gastvrijheid om het op Rading Nul te publiceren.
Het stuk van wethouder Jan-Jaap de Kloet (op persoonlijke titel!):
Kunstenaarsdorp Kortenhoef
De ware lading en bedoeling van Rading Nul is soms moeilijk te peilen. Is het nu een site/forum waarin de vaste schrijvers hun mening ongezouten kunnen geven, al dan niet over hetzelfde onderwerp? Is het een kritische volger van de plaatselijke politiek? Of is het een plek op het internet waar column-achtige verhalen worden gepubliceerd?
Het antwoord is mij nog niet te binnen geschoten. En wellicht is dat ook de opzet. Het is aan één van de vaste schrijvers wat hij (want dames mogen of willen niet meedoen) kwijt wil.
Een enkele keer bekruipt mij het gevoel om te reageren, maar doe dat dan niet. Maar nu dus wel. Op persoonlijke titel uiteraard. Iedereen, dus ook Rading Nul, heeft recht op een mening en persoonlijke visie maar de waarheid geweld aan doen gaat te ver. Dan moet er een kanttekening bij worden gemaakt.
Aanleiding is de bijdrage waarin de schrijver zijn gedachten liet gaan onder het kopje Eigenheid der dorpen. Daarin beweerde hij: “nog steeds wordt Kortenhoef ten onrechte af en toe het kunstenaarsdorp genoemd”. Dat ‘ten onrechte’ klopt niet. ‘Af en toe’ trouwens ook niet.
Met de kunstenaars die er gewoond of gewerkt hebben, en in veel gevallen allebei, is Kortenhoef zeker wel een kunstenaarsdorp.
Het polderdorp wordt door degenen die er wel iets van weten het ‘Land van Gabriël’ genoemd. Uiteraard verwijzend naar de schilder Paul Gabriël die er veel heeft gewerkt en regelmatig in het dorp verbleef. De poldergezichtenvan deze topper uit de Haagse School, zijn beroemd en van hoge kwaliteit. Wellicht kan de schrijver van Rading Nul de moeite nemen een middag door te brengen in het Rijksmuseum te Amsterdam waar werken van Gabriël tentoon worden gesteld.
Ritsema, Van Voorden, Van Mesdag Calcar, Smeerdijk, Stutterheim, Van Beek, namen uit de Kortenhoefse culturele historie. Later kwamen bijvoorbeeld Toon Verplak, Flip Hamers, schilder/keramist Teun Roothart (die het blauwe licht bewonderde in de polder), en ook hedendaagse kunstenaars als Ingrid Jansen hebben het wonderschone Kortenhoef in hun hart gesloten. Nog afgezien van de beeldende kunst was de schrijver Nescio een graag geziene gast en regelmatig bezoeker van Kortenhoef. Hij schreef er gedetailleerd en gepassioneerd over in zijn beroemde novellen en in zijn Natuurdagboeken.
Café-restaurant Het Rechthuis van Beijer (tegenwoordig Geesje, vernoemd naar de kunstenares die de Karekiet liet bouwen) was in de jaren dat de kunstenaars Kortenhoef bezochten een pleisterplaats. Daar verbleven de creatieve geesten en – als er gebrek was aan geld – betaalden zij soms de overnachting en de consumpties met kunst.
Kortenhoef, het dorp dus waar kunstenaars zich nestelden en nestelen, waar zij zich lieten inspireren en waar het kunstenaarsklimaat tot prachtige werken leidt.
Het bewijs is nu te zien bij de wintertentoonstelling die nog gaande is in het Huizer Museum (tot en met 16 april) en waar werken te zien zijn uit Kortenhoef en andere plekken in de huidige gemeente Wijdemeren, is een aanrader. Warm aanbevolen, juist aan Rading Nul.
Jan-Jaap de Kloet
De definitie van kunstenaarsdorp in Van Dale luidt: “dorp waar veel kunstenaars wonen”. Niet “woonden”.