Het nieuwe college heeft een bestuursakkoord 2018-2022 het licht doen zien. Daarin staat: “Het kunst- en cultuurbeleid verdient een extra impuls. Over de vormgeving hiervan vindt nader overleg met de raad plaats.” Dat “nader overleg” betekent: we hebben zelf geen idee. Wel is men bereid om 20.000 euro per jaar extra uit te trekken. Dat is voor kunst en cultuur samen. Wat je met dat geld kunt doen? Daarmee kun je één ambtenaar voor 0,3 fte aanstellen, of een bureau één nota laten maken.
Ik ben net terug van een backpacking trip van bijna 4 weken door Singapore, Maleisië en Thailand, diep onder de indruk van de kunst en cultuur daar. (*) Vergeleken met de steden en dorpen in die landen is Wijdemeren op kunstgebied een woestenij. Er wordt hier alleen wat geld aan uitgegeven via subsidiëring van bibliotheek, muziekverenigingen, historische kringen e.d. Een beetje cultuur dus. Aan kunst wordt bestuurlijk geen geld en geen aandacht besteed. Er is zelfs geen gemeentelijke lijst te vinden van de beelden die in de openbare ruimte staan. Die paar die er zijn dateren overigens allemaal van vóór de fusie tot Wijdemeren.
Het belang van kunst wordt in onze gemeente uitsluitend met de mond beleden. Men heeft er geen cent voor over. Wel zijn er nota’s geproduceerd, waar nooit iets mee gedaan is, en die zelfs niet meer te vinden zijn. Waar ik bang voor ben is dat die 20.000 euro die men nu wil vrijmaken, naar wéér een nota van een extern bureau gaat over hoe belangrijk kunst en cultuur wel niet zijn. Of naar een paar tienden werktijd van een ambtenaar.
Dit is een oproep om eens iets nieuws te doen, iets wilds. Misschien iets als in Georgetown in Malaysia, waar het gemeentebestuur in 2012 een kunstenaar uitnodigde — tegen betaling! —
om schilderingen op muren aan te brengen. Bij veel daarvan is interactie met het publiek mogelijk. (**)
Laten we elk jaar een kunstenaar voor 20.000 euro de opdracht geven iets voor de gemeente te ontwerpen: een beeld, een schilderij, een theaterdecor, een choreografie of wat dan ook. Bijvoorbeeld over iets wat met water te maken heeft, met de wijde meren van onze gemeente. Of misschien met iets abstracters, zoals het Calimero-syndroom van onze bestuurders. Of de Methode Theo, één van de weinige culturele verworvenheden in Wijdemeren. Een echte uitdaging voor een kunstenaar.
Het bestuursakkoord 2018-2022 gebruikt meer dan 10 keer zoveel woorden voor de bestuurlijke toekomst van Wijdemeren als voor kunst en cultuur. Onbegrijpelijk. Men lijkt niet te beseffen dat kunst na eeuwen mensen nog in verrukking kan brengen. Bij al dat gewauwel over wel of geen fusie met een andere gemeente is dat vrijwel zeker niet het geval.
(*) De opgang naar de Batugrotten in Kuala Lumpur, Maleisië.
(**) Muurschildering van Ernest Zacharevic in Georgetown, Penang, Maleisië.
Aanvulling (14-5-2018)
Oud-wethouder Theo Reijn wees me erop dat de gemeente vorig jaar en dit jaar toch wel iets aan kunst gedaan heeft. Er zijn een viertal kunstwerken geplaatst op de kinderhofjes van een aantal begraafplaatsen, gemaakt door plaatselijke kunstenaars. En onlangs is er een sculptuur getiteld ‘Overbruggen’ geplaatst in de Leeuwenlaan, ‘s-Graveland. Het is nog bescheiden, maar het begin is er.