Roosmarijn Peet stuurde het Weekblad Wijdemeren een brief met een heerlijk verfrissende kijk op het openstellen van de ’s-Gravelandse Vaart. U vindt hem hieronder. Haar positieve houding is een voorbeeld voor alle klagers die onder het mom van natuurbehoud of behoud van erfgoed vooral hun eigenbelang voorop stellen.
Geluk delen
Regelmatig fiets ik door ons prachtige Wijdemeren. Steeds weer word ik onaangenaam getroffen door al die borden en spandoeken met kreten als ‘handen af van onze natuur’. Hoezo ónze natuur? Natuurlijk moeten wij zuinig zijn op onze leefomgeving, maar laten we daar wel met z’n allen de verantwoordelijkheid voor nemen en niet de grootste schreeuwers hun zin geven. De Horndijkers hebben prachtige huizen op een gouden locatie met voor en achter plassen. Misschien mogen minder goed bedeelde inwoners van Wijdemeren ook een heel klein beetje in dat geluk delen?
Spandoeken
Aan beide zijden van de ’s-Gravelandse Vaart ontstonden in de loop der jaren steeds maar weer nieuwe verkeersactiegroepen die louter oog hadden voor hun eigen belang. Dat heeft onze gemeente onnoemelijk veel ambtelijke capaciteit en geld gekost. En wat zie je nu weer langs diezelfde ’s-Gravelandse Vaart? Spandoeken van protesterende aanwonenden. Natuurlijk mag je je laten horen, maar geef dan zelf het voorbeeld.
Al die steigers, terrassen en boten (zie foto’s) zijn bepaald geen poging tot behoud van ons erfgoed. Integendeel zelfs. En dan andere mensen de toegang ontzeggen? Tot wat? Uw vaart? Die vaart is van ons allemaal!
Douwe van Essen, Kortenhoef
Foto’s: Douwe van Essen
_____________________________
De ingezonden brief van Roosmarijn Peet, die ook in het Weekblad Wijdemeren van afgelopen week stond.
Lusten en lasten
Bij deze wil ik graag reageren op alle reacties op het openstellen van de ‘s-Gravelandse Vaart. Ik woon zelf met veel plezier aan het Zuidereinde en voel mij bevoorrecht dat ik in zo’n mooie omgeving mag wonen. Waarom zou ik hiervoor het alleenrecht willen en mogen claimen? Het is openbare ruimte. Als ik zelf recreëer -ik wandel en fiets veel en rijd paard- maak ik soms ook gebruik van paadjes die zijn opengesteld door boeren, of ik wandel bijna in de achtertuin van een wildvreemde.
Waarom zou dat ergens anders wel mogen/moeten kunnen, maar wil ik dat niet in/nabij mijn eigen prachtige achtertuin? De rust en privacy, die je als Vaartbewoner hebt, is op dit moment ook al beperkt door het verkeer op de Emmaweg. We moeten ons realiseren dat we in de Randstad wonen en die groeit. En iedereen wil graag ontspannen en recreëren op zijn eigen wijze, We moeten elkaar hierbij, denk ik, de ruimte geven, ruimte in Nederland is schaars en die zullen we nu eenmaal moeten delen.
Natuurlijk, ik wil ook geen schade aan mijn huis, maar ik ga ervan uit dat dat geborgd wordt. Ik woon in een prachtige omgeving, maar naast alle lusten heb je hiervan soms ook de lasten te dragen. In de zomermaanden zal het misschien wat drukker worden, maar de overige maanden zal het voor een groot deel gewoon bij het oude blijven.
Kortom: gun een ander ook iets waar je zelf volop van geniet.
Roosmarijn Peet, ‘s-Graveland
Veel te makkelijk, die reactie. Er wordt niet stilgestaan bij de enorme overlast die het voortdurend voorbijrazende verkeer op Zuider- en Noordereinde veroorzaakt. Daarnaast is op geen wijze duidelijk gemaakt wie de zorg voor de beschouwingen op zich gaat nemen. En kom alsjeblieft niet aan met de zorgzame gemeente, die gooit zoveel geld in het water met onzinnige niets uithalende nepmaatregelen dat hiervan de Gooise vaart gedempt kan worden. Recreëren is prima, maar als dat leist tot overlast, dan maar niet.
Jop Braams