Ziet niemand dat dan? Je hebt toch ogen in je hoofd. De Tweede Kamer op televisie. De spreker doet zijn best. Maar daar gaat het niet om. Achterin nauwelijks in beeld, dat blonde haar, dat liefdevolle gelaat, die uitstraling. Ze trekt de camera naar zich toe, daar kan geen spreker tegenop.
En een paar dagen later in de krant. Als staatssecretaris staat ze beeldschoon te wezen bij iets van innovatie, maar die innovatie kan de krant geen moer schelen. Het gaat om haar, weer die lange blonde haren weer die weergaloze uitstraling. De krant heeft het begrepen.
Hier spreekt een deskundige. Destijds trok ene Hanja Maij-Weggen alle aandacht tussen de grijze pakken op het Binnenhof. In “s-Graveland bedachten we een fanclub, verzonnen uit het niets, een groot succes, we wilden haar minister-president maken, maar Hanja stribbelde tegen en dus ging dat niet door, Maar we zagen het en we zien het weer.
Fanclub Mona Keijzer?
Ze heet Mona Keijzer, ze is te mooi om waar te zijn en ze is een ervaren politicus. Ze is van het CDA, een club die vrouwen nooit zo erg hoog heeft ingeschat, maar de tijden zijn veranderd. Vrouwen zijn hot, ze eisen hun plaats op in de top van bedrijfsleven, in de zorg, in de politiek, waar dan ook. Na het afscheid van van Haersma Buma valt de leiding van het CDA vrij.
Twee heren vechten om dat been. De één een beetje links, de andere iets meer rechts. Het is weer alles van hetzelfde. We kennen dat en wie het wordt zal ons een zorg wezen. Maar daar is dan die stralende ster, Mona. Een absolute winner . Daar moet je als CDA dan wel oog voor hebben. En kunnen inzien dat je met imago en charisma iedere verkiezing kunt winnen.
Mona kan het gaan maken. Met of zonder fanclub.
Putter