Vandaag was het Nederlands Kampioenschap Palingroken in Kortenhoef. De eerste zaterdag in September, die dit jaar op 1 september viel.
Wat een mooi evenement is het toch. In de 22 jaar dat ik het nieuws maakte voor de Wijdemeerse Webkrant schoten Douwe van Essen en ik enkele honderden foto’s van rokers, bezoekers, juryleden, paling en zangers. Vanaf 2000 tot 2011 onderhield ik ook nog de website voor de Vechtplassen Palingrook Commissie, de VPC, onder het bezielende voorzitterschap van Yvonne Sikking. Douwe maakte jaar na jaar een digitaal fotoalbum dat veel bekeken werd.
Het Palingroken was even weg uit Kortenhoef rond de eeuwwisseling. Maar het kwam terug. Op 11 oktober 2000 schreef ik in de WWK het volgende:
Het regiokatern van de Gooi- en Eemlander opent vandaag met een groot artikel over het Nederlands Kampioenschap Palingroken en de wens van burgemeester Kozijn om dat kampioenschap weer naar Kortenhoef te halen en in ere te herstellen. Tot voor enige jaren vond dit festijn op de Meenthof plaats. Op een zeker moment ontstond er een discussie met de Keuringsdienst van Waren nadat de Warenwet was aangepast, met als gevolg dat het kampioenschap sneuvelde. Het kampioenschap was op dat moment voor een zeer belangrijk deel een markt voor de verkoop van gerookte paling.
Kozijn is bezig om een Stichting Nederlands Kampioenschap Palingroken op te richten. Daarbij wil hij de vergunningen goed regelen. Hij denkt volgend jaar weer een kampioenschap in Kortenhoef op de rails te hebben.
Wondertje
Het werd altijd spannend als de jury, onder voorzitterschap van Wim Kozijn, zich terugtrok rond een uur of vier om onder het genot van enkele glaasjes korenwijn te kijken, te keuren en te proeven. En ieder jaar voltrok zich voor mijn ogen een soort wondertje. Het waren jaar na jaar dezelfde rokers die uiteindelijk de top tien bevolkten. En dat terwijl proeven toch een nogal subjectief iets lijkt te zijn. Maar nee hoor, de winnaar van vorig jaar werd nummer twee en de nummer twee van vorig jaar werd dit jaar winnaar. Het jaar daarop werd de nummer drie van dit jaar de winnaar en de winnaar van nu nummer twee. En dat omdat de proeverij van de jury jaar na jaar eigenlijk dezelfde winnaars aanwees uit de honderd anoniem aangeboden schotels met drie palingen. En dat is knap van de rokers en van de juryleden.
De jurering was altijd volstrekt eerlijk. Althans, ik stond er bij en keek er naar, samen met Douwe van Essen. Nooit konden wij ook maar één onvolkomenheid ontdekken. Heel snel werd op zicht de eerste schifting gemaakt. Die wel, die niet. De helft viel af. De andere helft werd nader geïnspecteerd. Voelen, ruiken, proeven. Tot de laatste tien schotels bereikt werden. Proeven, cijfers geven, nog een keer proeven, cijfers geven tot unaniem de winnaar was gevonden. Dan werd bekend gemaakt wie het was. En ja hoor, die kenden we nog van het jaar daarvoor en daarvoor in de top tien.
Terwijl ik dit schrijf wordt de winnaar van het 25ste NK Palingroken bekend gemaakt. Ongetwijfeld weer een topper.
Een mooie afsluiting van een uitgelezen dag met prachtig weer en veel bezoekers.