Het boodschappenbesluit van de gemeente Wijdemeren heeft de gemoederen behoorlijk bezig gehouden, zowel in Wijdemeren alsook in heel Nederland. Het is zozeer in de publiciteit gekomen dat de gemeente op haar homepage er een artikel aan heeft gewijd.
Daar staat te lezen dat er altijd een evenwicht moet zijn tussen rechtmatigheid en rechtvaardigheid en dat men gaat bezien of in dit geval dat evenwicht wel is bewaard. Da’s mooi, alleen zo jammer dat dit pas gebeurt nádat er in hoger beroep een uitspraak kwam en nádat er, weer 14 maanden later, landelijke ruchtbaarheid aan werd gegeven. De gemeente had dus zeker 2 jaar geleden al die afweging kunnen (en moeten) maken die ze nu pas gaat maken.
Ik weet niet of ik in dit specifieke geval de wethouder (Rosalie van Rijn CDA) iets kwalijk kan nemen; waarschijnlijk is deze case pas recent op haar bordje beland. Waar ik haar wel op aanspreek is de manier waarop haar afdeling Sociaal Domein haar werk doet. De bejegening van hulpzoekende inwoners laat her en der wel wat te wensen over. Bewuste fraude, korte metten; maar zaken als bovenstaande zouden met een meer menselijke maat besproken en opgelost moeten worden. Geen heksenjacht maar daadwerkelijke hulp.
De lakmoesproef voor deze wethouder is wat mij betreft dan ook niet wat er allemaal gebeurd is maar hoe zij het, als wethouder en bestuurder, nu oplost. Daar heb ik, haar een beetje kennende, best wel vertrouwen in. En wie weet, wanneer de geruchten over het interne partij-gerommel waar zijn, zou er zomaar een plekje op de CDA kandidatenlijst voor de 2e kamer beschikbaar kunnen komen waar ze als Wijdemeerse kandidaat heel goed zou passen. Ik gun het haar.