Revindicatie en wethouders

‘Kafka in de polder’ was 10 jaar geleden een Netwerk tv-serie waarin getoond werd hoe burgers verstrikt kunnen raken in de bureaucratie van een afstandelijke overheid. Ook in Wijdemeren gebeurt dat, met als meest afschrikwekkend voorbeeld de revindicatie.

Medecolumnist Rik Jungmann schreef er vaak over. Het ging over grond van de gemeente die ruim 600 burgers illegaal in gebruik genomen zouden hebben. Zij werden in 2011 gesommeerd, veelal ten onrechte, die grond te ontruimen, te huren of te kopen. Dat leidde tot jarenlange ellende waar pas nu, in 2019, een eind aan gekomen lijkt te zijn. Het hele process heeft niet alleen de gemeente en burgers schrikbarend veel geld gekost, maar ook tot vele slapeloze nachten geleid. Niet zozeer bij de gemeente als wel bij burgers.

Jungmann eindigt zijn laatste artikel met: “Eindelijk die graat uit mijn keel. Hij zat er veel en veel te lang, maar wethouder Jan-Jaap de Kloet zorgde er voor dat ik hem kwijt raakte en er recht werd gedaan na al die jaren. (…) Dank daarvoor!”

Ik vind niet alleen dat Rik Jungmann veel te dankbaar is — wethouder De Kloet heeft er 2,5 jaar over gedaan om iets te regelen wat al jaren eerder volstrekt duidelijk was — maar ik vind ook dat Jungmann niet voldoende onderstreept hoe moreel verwerpelijk het gedrag van de gemeente in die schandalige affaire geweest is, waarbij vier wethouders — Gert Zagt en Jaap van Waveren van Dorpsbelangen, Joep Frijdal (VVD) en tenslotte Jan-Jaap de Kloet van wéér Dorpsbelangen — er acht jaar lang niet in slaagden om recht te doen. Ja, het recht actief belemmerden. (Voor de goede orde: er was nog iemand die in die periode korte tijd wethouder was, Peter Smit (VVD). Hem valt niets te verwijten).

Drie van de vier wethouders zijn schromelijk tekortgeschoten bij het toepassen van het rechtmatigheidsprincipe. Zij hebben een aantal gewone burgers op hoge kosten gejaagd en hen veel leed berokkend. De vierde heeft er veel te lang over gedaan de fouten van zijn voorgangers te corrigeren. Ze moeten zich schamen, die wethouders. Alle vier, stuk voor stuk.