De trouwe lezer van de Wijdemeerse Webkrant zal zich vast het project Revindicatie herinneren, dat later omgedoopt werd in Snippergroen. Vijfenzeventig artikelen wijdde ik aan dat ellendige project. Vandaag werd er, tot mijn vreugde, na acht en een half jaar een hoofdstuk uit dat dossier afgesloten.
Vandaag ontving Margo Schoote, die op de Cannenburgerweg in Ankeveen woont, een brief van de gemeente Wijdemeren, die een eind maakt aan een jarenlange juridische uitputtingsslag tussen Wijdemeren en haar en haar man Gert (die vorig jaar helaas overleed).
609 Brieven
Voor de details van die strijd verwijs ik naar het archief van de Wijdemeerse Webkrant dat nog steeds beschikbaar is. Die strijd werd ingezet door het voor-vorige college dat gedomineerd werd door de negenkoppige fractie DorpsBelangen en hun twee wethouders Gert Zagt (Fin.) en Jaap van Waveren (Ro. en Ec.). Dat college verzond vlak voor kerstmis 2011 609 brieven, verdeeld over heel Wijdemeren, waarin gesteld werd dat de ontvanger van de brief grond van de gemeente illegaal in gebruik had genomen. Er werd geëist dat de bewoners van dat perceel binnen een maand, voor 1 februari, even wilden laten weten of ze de ingepikte grond, zoals aangegeven op een meegezonden kadasterkaartje, zouden ontruimen, huren of kopen. Een onmogelijke eis voor situaties die al 20, 30 of 50 jaar bestonden.
Tal van Rechtszaken
Dat bleek het begin van jarenlange ellende, politiek gehakketak, ruzie met inwoners, inzet van plattegrondjes met fouten, onjuiste gegevens. In de loop van de jaren die volgden werden tal van rechtszaken door de gemeente tegen inwoners gevoerd over de vraag of de kaartjes wel klopten en of er wel of niet verjaring van de claim van de gemeente aan de orde was. Veel van die zaken werden verloren. Inwoners reageerden zeer verschillend. Sommigen staken hun kop in het zand en deden niets, anderen werden bang en gingen de omstreden grond huren of kopen om er vanaf te zijn, ook al waren zij niet altijd overtuigd van het gelijk van de gemeente.
Joep Frijdal
Er trad een nieuw college aan waarin Joep Frijdal (VVD) verantwoordelijk werd voor het revindicatieproject. Ondanks dat hij als VVD-raadslid in februari 2014 nog een motie van wantrouwen tegen wethouder Jaap van Waveren had ingediend vanwege het revindicatieproject, bleek het pluche een zodanig louterende invloed op hem te hebben, dat hij de strijd voortzette tegen de, in zijn ogen, onwillige burgers. (N.B., dat was bijna drie jaar na de start van het project, nadat al € 350.000 uitgegeven was aan het advocatenbureau Kennedy van der Laan.) De houding van Frijdal in deze kwestie gaf flinke frictie binnen zijn eigen VVD-fractie.
Snippergroen
Onder zijn leiding werd besloten dat niet de eigen organisatie, maar bureau Eiffel het revindicatieproject zou gaan uitvoeren. Het project werd vanaf dat moment liefkozend het project “Snippergroen” genoemd. De aanpak werd persoonlijker. Enkele lieve dames van Eiffel gingen wijk voor wijk, kern voor kern langs bij de adressen die al die jaren niet gereageerd hadden, dan wel bezwaar hadden gemaakt tegen de claim van de gemeente. Aan de keukentafel werden argumenten aangehoord, oude foto’s en documenten bekeken om zo te komen tot een advies aan de gemeente over omvang van de claim en eventuele verjaring. De gemeente beoordeelde dat advies en besloot het al dan niet te volgen. Gaande dat project dat begon in september 2014 en eindigde op 1 januari 2017 werd duidelijk dat de besluiten van Eiffel en die van de gemeente in vergelijkbare situaties, toen de gemeente nog zelf de beoordeling deed, nogal uit elkaar konden lopen. (De z.g. pre-Eiffel gevallen.)
De VVD fractie diende een motie in waarin werd gevraagd om na afloop van het project Snippergroen van Eiffel, nog eens alle pre-Eiffel gevallen te beoordelen op de Eiffel manier. (Langs de Eiffel meetlat te leggen.) Dat had dus na 1 januari 2017 moeten gebeuren, maar het gebeurde niet, ook al omdat de politiek min of meer revindicatie-moe was geworden.
Helemaal stil werd het echter niet. Alette Zandbergen (die zich inmiddels samen met fractievoorzitter Gert Zagt (de ex DB-wethouder uit 2013) had afgesplitst van DorpsBelangen en de fractie De Lokale Partij (DLP) had gevormd) dook in het dossier revindicatie waarbij zij van de ene in de andere verbazing viel. Dat leidde tot een serie schriftelijke vragen van haar kant, met name over het perceel van Margo Schoote aan de Cannenburgerweg.
Even het geheugen opfrissen.
Margo Schoote en haar man Gert van Kattenbroek waren al in april 2011, voor het begin van de revindicatie, in actie gekomen omdat er een tekening was gepubliceerd waarop langs de hele Cannenburgerweg de helft van de voortuin veranderd was in een wegverbreding. De bestuursrechter gaf aan er niets over te kunnen zeggen omdat de grond van de gemeente leek te zijn, maar mogelijk verjaard was. Begin december 2011 vroegen zij verjaring bij de gemeente aan. Die verzond echter de 609 brieven die de start van het revindicatieproject inluidden.
Er ontspon zich tussen de gemeente en de familie Schoote/Kattenbroek een juridische strijd die begon bij de kantonrechter op 24 januari 2014 en in hoger beroep eindigde bij de rechtbank op 14 juli 2015. De eerste zaak won Margo Schoote, de tweede verloor zij.
Alette Zandbergen (DLP), Martin Vuyk (OLib) en ik besloten de handen ineen te slaan, omdat een aantal buren van Margo Schoote aan de Cannenburgerweg via een advies van Eiffel wel verjaring hadden gekregen en Margo Schoote, in dezelfde situatie, van de rechtbank niet. De situatie tartte ons gevoel voor rechtvaardigheid. Een graat in mijn keel zoals ik tijdens mijn inspraak op 15 november 2017 zei.
Op 21 december 2017 deed het college van B&W, bij monde van wethouder Jan-Jaap de Kloet DorpsBelangen) een voorstel om het revindicatieproject af te sluiten, waarbij met name pre-Eiffel zaken en de uitkomsten van gerechtelijke procedures nog eens door Eiffel beoordeeld zouden worden om eventuele onrechtvaardigheden recht te trekken.
Dat was het moment dat ik in de Wijdemeerse Webkrant kon schrijven: “Na zeven jaren van ruzie tussen de gemeente en inwoners van Wijdemeren, de zeven zure revindicatiejaren, lijkt na dinsdag het zoete jaar aan te breken.”
Het duurde nog flink langer, maar Eiffel bracht in juni dit jaar pas advies uit. Het college besloot zich vorige week aan dat advies te conformeren en zond afgelopen maandag de verlossende brief aan Margo Schoote, die zij vandaag ontving. Wijdemeren kreeg advies van Eiffel dat er sprake is van verjaring en het college neemt dat advies over.
Eindelijk die graat uit mijn keel. Hij zat er veel en veel te lang, maar wethouder Jan-Jaap de Kloet zorgde er voor dat ik hem kwijt raakte en er recht werd gedaan na al die jaren.
En Margo Schoote is eindelijk dat zwaard van Damocles boven haar hoofd kwijt. En daar deden we het allemaal voor.
Dank daarvoor!