Verbouwingen in en aan -wat wij nog steeds noemen – de soepfabriek, dat oerlelijke gemeentehuis van Wijdemeren een prachtige unieke omgeving waarin wij werken en verblijven onwaardig.
En terwijl de raadscommissie kwettert over wat eerst moet, de verbetering van de werkplekken of de verfraaiing van de entree, dwalen de gedachten naar het verleden, toen wij in ’s-Graveland zeker wisten dat het raadhuis van de nieuwe gemeente aan het Noordereinde zou komen. Dat stond vast, dat was een vast gegeven.
Aanliggende grond bij het oude gemeentehuis was reeds aangekocht, de kosten zouden beperkt blijven en toch ging het mis. Loosdrechtse raadsleden met hun beperkte kijk op wat mooi is en lelijk, gooiden roet in het eten en kwamen met de soepfabriek op de proppen.
Een schandalig alternatief, dat goedkoper zou zijn. Het kon worden gehuurd voor een prijs die, zoals een onafhankelijk bureau berekende meer zou kosten dan de vestiging in ‘s-Graveland.
Wat er toen gebeurde is een groot raadsel. De eigenaar van de soepfabriek, een Loosdrechtse ontwikkelaar, verlaagde plotseling zijn prijs, in de nieuwe gemeenteraad triomfeerde het Loosdrechtse smaldeel en haalde zo op gemak de buit binnen. Daar zaten we met het kreng.
Eerlijk spel is het niet geweest. Is er iemand die de truc achteraf heeft begrepen? Ik verzoek onze productieve schrijver Wim Kozijn hierop te reageren.
Hij was in de aanloop van de fusie van toen een slimme hoofdrolspeler maar heeft deze jarenlang nadreunende misstap niet kunnen voorkomen.
Putter
Co, wat een goed idee Wim Kozijn te vragen om hierover zijn licht te laten schijnen. Levert in ieder geval een goed verhaal op. Als ik mij goed herinner was Wim Kozijn in de jaren na het ontstaan van de gemeente Wijdemeren druk als waarnemend burgemeester in diverse plaatsen, zoals Castricum, Brummen, Weesp, Blaricum en wellicht nog meerdere. Zijn betrokkenheid bij het besluitvormingsproces in 2004 zal in ieder geval beperkt zijn geweest.