Vijf jaar later…

Het raadgevend referendum, daar was hij weer, van de week bij de commissie Bestuur en Middelen. Enige jaren geleden als het paradepaardje van D66 ingebracht in de Raad van Wijdemeren en overtuigend weggestemd. Joost Boermans (D66) had daar destijds zichtbaar de smoor in. De argumenten tegen waren echter overtuigender dan de argumenten voor.

Recent hebben we de referendumklucht van D66 in de Tweede en nu Eerste Kamer mogen meemaken. Na het “Grondwet voor Europa” referendum, het Oekraïne referendum en onlangs het referendum over de Aftapwet was het referendum-enthousiasme bij de regeringspartijen tot ver onder nul gezakt. Resultaat: Notabene D66 zelf (het karma sloeg keihard toe) moest er maar voor zorgen dat de referendumwet weer om zeep geholpen werd.

Zo niet in Wijdemeren… Olivier Goetheer van DLP dacht snel te kunnen scoren met de afgedraaide D66 kroonjuwelen en bracht een voorstel in om het raadgevend referendum in te voeren in Wijdemeren. Niet nagedacht over drempelwaardes, dekking, behoefte of alternatieven ging hij met jeugdige overmoed het debat in. Dat kreeg hij dan ook als forse kritiek terug om de oren. Pijnlijk was de constatering van Jan Verbruggen (CDA) dat er helemaal niets over Referenda in de verkiezingsbrochure van DLP had gestaan. Het bleef stil op dit punt.

Nog opmerkelijker was het standpunt van het college: het raadde dit voorstel unaniem af. Unaniem ? En Joost Boermans zelf dan ? Jaren voor gelobbyd, als een heuse D66-er betaamt. Nu puntje bij paaltje tegenstemmen ? Gevalletje peer pressure, zullen we maar denken.

Ondertussen op de publieke tribune ging het bericht rond over mevrouw Ollongren (ook D66) die de Eerste Kamer had weten te overtuigen om de Referendumwet maar af te schaffen. Dat ontlokte een van de aanwezigen de uitspraak: “Als de wereld vergaat, dan hoop ik op dat moment in Wijdemeren te zijn….. daar gebeurt álles vijf jaar later.”