Vragen beantwoord? Het lijkt eerder een gevalletje kluitje-riet

De Lokale Partij (DLP) en het CDA hadden de indruk dat inwoners die de gemeente benaderen met vragen te vaak ‘ongewenst lang’ op antwoord moeten wachten. Ze wilden weten: klopt dat? En hoe zit het precies? De antwoorden van het college zijn er nu. Nou, antwoorden  . . . . .

Natuurlijk, bij de gemeente Wijdemeren zijn dingen aan de hand die heel wat ernstiger zijn dat dit setje vragen en antwoorden. Maar omdat de ‘beantwoording’ illustreert hoe dingen bij deze gemeente mis (kunnen) gaan, toch voor heel eventjes de schijnwerper erop.

Laat ik beginnen met het goede nieuws. De vragen dateren van 24 januari en ze zijn op 21 februari voorzien van wat het college antwoorden belieft te noemen. Dat is met een tijdsverloop van 28 dagen netjes binnen de norm van maximaal 30 dagen. Mooi zo (want dat is wel eens anders).

Bureaucraten-bargoens

Dan die antwoorden zelf. Het college meldt dat op de teams VTH en JZV meer afkomt dan de beschikbare ambtenaren op tijd kunnen afhandelen en dat Wijdemeren niet de enige gemeente is die daarmee kampt. Alle begrip daarvoor. Ook wordt opgemerkt dat vergunningaanvragen voor evenementen soms wel erg laat binnen komen. Ook daar hebben burgemeester en wethouders een punt.

Wel een kleine kanttekening. Waarom worden de raadsleden en belangstellende inwoners opgezadeld met bureaucraten-bargoens als VTH en JZV? Is het echt zo moeilijk om dat even uit te schrijven? Dus Vergunningen, Toezicht en Handhaving (VTH) en Juridische Zaken en Veiligheid (JZV)?

Dan de inhoud. We lezen dat de norm is dat inwoners binnen 48 uur antwoord krijgen en dat dat in bijna 90 procent van de gevallen ook lukt. Verwezen wordt naar cijfers iets verderop.

Daar zien we dan gegevens over januari 2023. Of die maand maatgevend is voor een heel jaar? Geen idee, maar laten we niet flauw zijn en aannemen dat dat inderdaad zo is. Gemeld wordt dat er in januari 1.826 ‘telefonische contactmomenten’ waren. Een normaal mensen zou zeggen: ik heb 1.826 telefoontjes gehad, maar ja, bureaucraten-bargoens hè. Van die 1.826 telefonische contactmomenten ‘is 89,49 procent binnen de norm (die 48 uur, red.) afgehandeld’. Dat zijn dus 1.634 telefonische contactmomenten geweest. En die overige telefonische vragen betrof 10,51 procent ofwel 192 telefoontjes. Of die te laat, hoeveel te laat dan of helemaal niet zijn afgehandeld? Geen idee, want het college zwijgt erover.

Perspectief ontbreekt

Wel duikt ineens iets anders op: 408 aangemaakte terugbelnotities.  Van die 408, zo lezen we, staan er in het systeem 387 geregistreerd als afgehandeld, waarvan 221 binnen de norm van 48 uur en de rest met een afhandeltijd van gemiddeld 3,22 dagen. Aannemende dat die cijfers kloppen, dan nog ontbreekt in dit antwoord perspectief.

Immers: in welke verhoudingen moeten we denken? Wel, bijvoorbeeld dat van de 408 terugbelverzoeken er 387 zijn afgehandeld, dus dat 21 stuks, dat is 5,2 procent van de 408, op het moment van waarneming voor beantwoording van de raadsvragen niet of nog niet was afgehandeld. Wel afgehandeld en bovendien  binnen de normtijd waren 221 terugbelverzoeken. Dat is slechts 54,2 procent van de 408. En de rest (166 stuks ofwel 40,7 procent) was wel afgehandeld, maar niet op tijd. Gemiddeld duurde de afhandeling in die 166 gevallen 3,22 dagen per geval. Dat was een normoverschrijding met 1,22 dagen ofwel 29,3 uur. Ten opzichte van de norm van 48 uur is dat een overschrijding met liefst 61 procent.

Samengevat:

Van de 1.826 telefoontjes

–         is 89,49 procent op tijd afgehandeld

–         is van 10,51 procent onduidelijk wat er precies mee is gebeurd, want er wordt niets over gemeld.

Van de 408 terugbelverzoeken

–         is 94,9 procent afgehandeld

–         is 54,2 procent op tijd afgehandeld

–         is 40,7 procent te laat afgehandeld

–         en wel met gemiddeld 61 procent overschrijding van de norm

–         is 5,2 procent niet afgehandeld (op moment van inventariseren).

Geen fraai beeld, maar wel duidelijker dan de appels en peren die het college opdient. Is dat laatste nou onhandigheid, onnadenkendheid of een poging de vragenstellers een rad voor ogen te draaien? Wie het weet, mag het zeggen.

Humbug

Resteren twee door DLP en CDA gestelde vragen. Een daarvan is wat de mogelijkheden zijn om mailende inwoners niet alleen een ontvangstbevestiging te sturen, maar ook een reële termijn te noemen waarbinnen ze antwoord kunnen verwachten.

Het letterlijke antwoord van het college: ,,Een reële termijn van beantwoording vraagt om een brede juridische, procesmatige en technische toets per afdeling/team”. Dat is wel een antwoord, maar niet op de gestelde vraag. Getracht wordt de vragenstellers met gewichtig klinkende humbug het bos in te sturen.

Te veel gevraagd

Dan de laatste vraag, namelijk wat een inwoner kan doen als een antwoord van de gemeente uitblijft. Het college begint met: ,,We zetten ons in om op tijd antwoord te geven of aan te geven op welke termijn het antwoord te voorzien is’’. Dat eerste – inspannen om tijdig te antwoorden – wil ik wel geloven. Maar het tweede – inspannen om aan te geven op welke termijn het antwoord te voorzien is? Dat klinkt erg ongeloofwaardig. Als raadsleden al geen antwoord krijgen op de vraag wat mogelijk is om een termijn van beantwoording te noemen (zie bovengenoemde humbug), dan worden ‘gewone’ inwoners vast niet beter bejegend.

Is het nou echt zo moeilijk om op raadsvragen gewoon open, compleet en vooral duidelijk te antwoorden? Uit het bovenstaande concludeer ik: dat is voor dit college blijkbaar te veel gevraagd. Of – andere mogelijkheid – misschien denkt het college: we doen alsof we goed antwoord geven, maar intussen sturen we u lekker met een kluitje het riet in, in de hoop dat u dat niet door hebt en verder uw mond houdt.