Ik keek vorige week op donderdag 19 mei met afschuw naar het debat in de Tweede Kamer over de Nokia 301 van Mark Rutte en zijn gewoonte om naar eigen inzicht zijn berichten regelmatig te wissen.
De lachende Mark, die een appeltje eet op de fiets
We weten dat onze premier met een grote glimlach op het gezicht met grote stelligheid verklaart dat dingen onjuist zijn, niet gebeurd zijn, verkeerd begrepen zijn of domweg uit zijn actieve geheugen ontsnapt zijn.
Als er zich weer eens zo’n gebeurtenis heeft voorgedaan moet ik altijd aan hem denken toen hij enkele jaren geleden het Europees Parlement uit stapte en daar door een journalist werd opgevangen. De kwestie Keizer, u weet nog wel, die VVD Voorzitter die leden van een uitvaartvereniging op slinkse wijze miljoenen ontfutselde, was net in het nieuws gekomen. Mark Rutte stapte naar buiten en werd door de journalist geconfronteerd met dit nieuws. Het was duidelijk dat het hem nog niet bereikt had. Een normaal mens zegt dan voorzichtig: “Goh, dat wist ik niet ik heb er niets van meegekregen, maar ik zal er naar vragen.” Of een dergelijke tekst.
Niet Mark Rutte. Hij zei met grote stelligheid dat Keizer een prima voorzitter was die zijn volledige vertrouwen genoot en dat er niets met de man mis kón zijn. Hoe fout zat hij met zijn analyse… Het bleek allemaal wel waar te zijn en de voorzitter was enkele maanden later afgetreden en weg.
Dat is de Mark Rutte zoals wij hem keer op keer zien. Al tien jaar lang. Niet nadenken maar lachend, meteen, zonder onderzoek, iets beweren wat niet lang daarna compleet gefantaseerd blijkt. En daar wonder boven wonder steeds mee wegkomen. Bonnetjes, faxen, toeslagen, functie elders, you name it.
Het is de schuld van het parlement, omdat zij Rutte en zijn kabinet wantrouwen.
Donderdag werd het nog erger. De kamer was flink geïrriteerd door het ontkennen van Rutte dat hij met zijn handelwijze om de sms’jes naar eigen inzicht te verwijderen in strijd met de archiefwet handelde en later onderzoek door de kamer onmogelijk maakte. De lachende Rutte had het gehad met de volstrekt terechte kritiek en het wantrouwen van de kamerleden. Het lachen verging hem. Dus draaide hij het verhaal 180 graden om.
Het was niet zijn schuld dat de kwestie zo opspeelde, nee het was de schuld van de kamer. Die wantrouwde hem. Hij opende de aanval op de kamer. “U moet mij vertrouwen. Ik doe niets wat niet mag. Mijn collega kabinetsleden vinden ook dat u te ver gaat in uw wantrouwen. Als dat zo blijft dan ga ik wel iets anders doen!” (Hoeveel mensen in het land toen dachten: “Nou ga dan!” is helaas niet gemeten.) Sommige kamerleden, zoals Caroline van der Plas van BBB ontploften bijkans. “Ja, hoor nu hebben wij het gedaan!”
Rutte kon zich zijn boosheid veroorloven, omdat zijn coalitiepartijen op zodanig zetelverlies staan dat die er wel voor uitkijken om het op nieuwe verkiezingen aan te laten komen. Er werd wel een motie van wantrouwen door de PVV c.s ingediend, maar die werd dan weer niet gesteund door de PvdA en Groen Links omdat die wel een grote broek aantrokken, maar niet durfden door te bijten.
Schiphol kan er ook wat van, zo’n omdraaiing
Vanmiddag zag ik in het Journaal dat mij sterk aan zo’n omdraaiing deed denken. Het ging over Schiphol en de enorme problemen, puinhoop mogen we wel zeggen, die daar al weken spelen. Lange rijen waar mensen urenlang staan te wachten omdat er dan weer onvoldoende beveiligers zijn en dan weer de bagage in de kelder blijft staan omdat er gestaakt wordt. En er teveel vluchten vertrekken. Gisteren was het weer zover. Honderden mensen in de rij waardoor er zelfs gevechten uitbraken en de marechaussee moest ingrijpen om de gemoederen te bedaren.
Vandaag was er een woordvoerder van Schiphol die ook een ultieme omdraaiing deed. Hij vertelde in het Journaal dat mensen weten dat ze lang moeten wachten op Schiphol en daarom vroeger komen om hun vliegtuig niet te missen. Die logica kon ik nog volgen. Maar hij vervolgde met de mededeling dat de mensen niet zes of zeven uur te vroeg moeten komen omdat (letterlijk citaat): “Ze dan in de verkeerde rij komen te staan.”
O, nu snap ik het! Die rij op Schiphol ís niet zo groot, maar het komt door al die mensen die er niet in horen te staan. Die veroorzaken al die ellende. Gelukkig kwam vanmiddag het bericht dat de CEO van Schiphol, Dick Benschop, versneld terugkomt uit Davos waar hij zich met de groten der aarde verschanst heeft in het World Economic Forum om de wereld beter te maken. Maar ja, hij zal gedacht hebben begin bij Schiphol en verbeter daarna de wereld.