Na een paar jaar ‘functie elders’ was ik donderdagavond eindelijk weer eens getuige van een vergadering van de Wijdemeerse gemeenteraad. Leuk!, dacht ik toen het begon. Maar het lachen is me vergaan. Het optreden van burgemeester Crys Larson bleek, om het zo neutraal mogelijk te zeggen, opmerkelijk.
Sieta Vermeulen (VVD) verzuchtte tijdens een schorsing dat het toch wel heel fijn zou zijn van het digitaal vergaderen afscheid te nemen en straks weer lijfelijk bij elkaar te zitten in de raadzaal in Loosdrecht. Ria Hennis (DorpsBelangen) viel Vermeulen hartgrondig bij. Met beiden was ik het zeer eens.
Vervelende verbindingsproblemen
Zeker, nu corona nog onder ons is, kan het niet anders dan digitaal, maar het blijft behelpen. De techniek gooide deze avond geregeld roet in het eten. Raadslid Barry Rooimans (CDA) moest, door verbindingsproblemen thuis geplaagd, naar het gemeentehuis komen. Buiten haar schuld hield ze daardoor de vergadering nogal op. Andere raadsleden en ook de voorzitter werden nu en dan uit het systeem gegooid. Een mens werd er niet vrolijk van.
Maar wat me gedurende ruwweg de eerste helft van de raadsvergadering ook begon op te vallen was de opmerking die burgemeester Larson een paar keer plaatste: ,,Ik moet even kijken, want het staat niet in mijn stukken’’. Raar, dacht ik, want als geïnteresseerd burger zie ik wat ze zoekt wél staan in de vergaderstukken. Het bracht me tot de nog zeer voorlopige conclusie dat de voorzitter van de raad zich kennelijk niet goed genoeg had voorbereid. Kan misschien een keertje gebeuren, maar fraai is het niet.
Burger bos ingestuurd
Helaas werd het er daarna niet beter op. Om te beginnen een wat bureaucratisch dingetje waarmee de burger het bos werd ingestuurd (hoewel het in Wijdemeren misschien beter is te zeggen: de rietkraag in). Burgemeester Larson meldde – en zo stond het ook op de raadsagenda – dat gestemd moest worden over een amendement waarover de stemming was gestaakt. Mijn eerste gedachte: hoezo gestaakt? Zouden ze de vorige raadsvergadering de stemming hebben afgebroken? Dat leek me hoogst onwaarschijnlijk. Tweede gedachte: Larson bedoelt vast iets anders dan ze zegt. Ze zal wel bedoelen dat in de vorige raadsvergadering de stemmen over dat amendement staakten (evenveel stemmen voor als tegen). Dan moet in de volgende raadsvergadering opnieuw worden gestemd. Precies dat was het geval, bleek me na even zoeken. Op 17 mei was de stemverhouding 9-9, dus moest deze donderdagavond nog een keer worden gestemd. Als de burgemeester dat helder uitlegt, snapt ook de kijkende burger het. Maar dat deed Larson dus niet.
Gert Zagt steekt zijn digitale handje op
Erger was, dat de burgemeester zei dat ze het betreffende voorstel van het college (het ging over de Metropoolregio Amsterdam) ongewijzigd ter stemming voorlegde. De negentien raadsleden drukten op de knopjes ‘voor’ en ’tegen’ en er was een uitslag. Zaakje afgehandeld? Nou, toch niet. Gert Zagt (De Lokale Partij) stak zijn digitale handje op. Hij bracht onder de aandacht dat het voorstel helemaal niet ongewijzigd was. In mei was immers een amendement (wijzigingsvoorstel) aangenomen. Ik keek het na en wat Zagt zei bleek te kloppen als een bus: dat amendement was aangenomen met 14 stemmen voor en 4 tegen. Larson moest Zagt gelijk geven en ze kon niet anders dan de boel opnieuw in stemming brengen.
Geneuzel?
Is dat nou bestuurlijk geneuzel of is het belangrijk? Dat vorige maand aangenomen VVD-amendement bedoelde de democratische controle op de Metropoolregio Amsterdam te versterken. Nogal belangrijk dus. Had Zagt niet ingegrepen, dan had Larson dat amendement in de prullenbak doen belanden. Lekker dan.
Verderop in de vergadering ging het over de vraag wat de Wijdemeerse raad vindt van de begroting 2022 van de Regio Gooi en Vechtstreek. Gááááp? Nou nee, want het ging over heel concrete dingen waarmee inwoners te maken krijgen. Hoe vaak komt de GAD straks langs voor welke kliko’s? Blijven de gele PMD-zakken gratis of niet? Dat soort dingen.
Hoho, zegt René Voigt
Het werd een heel gedoe over amendementen en moties. Die bracht Larson ook allemaal netjes in stemming. En toen wilde ze doorgaan. Hoho, zei René Voigt (DorpsBelangen), moeten we het voorstel zelf (van college aan raad) niet ook nog even in stemming brengen? O ja, lachte Larson. Ze had, zei ze, zo’n haast dat ze dat even vergeten was. Dus werd er ook over het hoofdvoorstel toch nog gestemd.
Zonder alert ingrijpen van Zagt en Voigt zou Larson hebben veroorzaakt dat de gemeenteraad over de Metropoolregio Amsterdam een ander signaal had afgegeven dan de raad wilde en ook dat de raad over de Regiobegroting geen standpunt had ingenomen terwijl de raad wel degelijk een standpunt heeft.
Onthutsend
Toen de vergadering voorbij was, dacht ik twee dingen. Om te beginnen: gelukkig maar dat doorknede raadsleden als Voigt en Zagt de burgemeester bij de les houden en voor blunders behoeden. Maar meer nog zat ik te peinzen: wat onthutsend dat raadsleden moeten ingrijpen om te voorkomen dat Larson schade aanricht.
Op de agenda stond dat de raadsvergadering zou beginnen om 19.30. Nu kost het voltooien van het invullen van de digitale presentielijst doorgaans zo ongeveer een half uur en het begin van de digitale raad gaat ook nooit als een raket. Ik keek dus even het 8 uur Journaal af (CDA/Omtzigt) en ging toen achter mijn pc zitten. Wie schetst mijn verbazing dat ik daar zat en een stuk of vier raadsleden zwijgend tegenover mij zag. Zo zaten we een minuut of 15 naar elkaar te kijken. Ik vroeg mij af wat er in ‘s hemelsnaam gebeurd was. Lange schorsing, iemand onwel geraakt? Uit het relaas van Ronald hierboven kon ik opmaken dat het om een technisch probleem van een raadslid ging.
De verbazing over het gestuntel met stemming over een eerder geamendeerd besluit, eerst zonder dat amendement en na ingrijpen van Gert Zagt (DLP) nog een keer met dat amendement maakte zich ook van mij meester.
Bij het debat over de extra uitgave van € 415.000 voor inhuur van ambtenaren kon ik mij het best vinden in de motie “Op naar Haarlem” van Stan Poels (PvdA/GL) die er op neer kwam dat hij het college aanraadde om Wijdemeren uit de al jaren durende kostbare bestuurlijke malaise te helpen door aan de Commissaris van de Koning voor te stellen om een herindeling te starten.
Bij de lange beantwoording door burgemeester Crys Larson van de bijdragen van de andere partijen, die wel de bestuurlijke problemen zien, maar toch maar weer willen voortmodderen, hoorde ik haar vele malen zeggen: “Wat u wilt als raad volgens mij is …….! Want dat verdient u!”
Als ik dat hoorde, trok mijn rechterwenkbrauw zich spontaan een centimeter omhoog, want het was helemaal niet zo duidelijk wat de raad wil.
Na een uur kijken gaf ik het op. Digitaal vergaderen is toch een onding.