Belangenverstrengeling

Morgen, 23 januari 2023, begint het proces tegen Richard de Mos; lijsttrekker van “Groep de Mos/Hart voor Den Haag” en voormalig wethouder in de Hofstad. Ruim 3 jaar na de beschuldiging van corruptie en het lid zijn van twee criminele organisaties door het OM zal De Mos zich moeten verdedigen tegen die aantijgingen.

“Ho, wacht even” hoor ik u denken, “Rading-0 is toch een website van en over Wijdemeren… wat moet dit Haagse onderwerp dan hier?”  Dat ga ik u uitleggen, leest u even mee?
Groep de Mos is een onafhankelijke lokale partij, heeft dus geen binding met een landelijke politieke partij. Landelijke politieke partijen krijgen aanzienlijke bedragen subsidie uit de overheidsruif voor educatie, promotie, administratie etc. (er zal vast een lijstje bestaan waar dat geld aan uitgegeven mag worden) Tijdens gemeentelijke verkiezingen kunnen de plaatselijke afdelingen rekenen op flinke steun vanuit de partijtop. Jazeker, een plaatselijke verkiezingcampagne kost nog steeds geld, maar lang niet zoveel als het een onafhankelijke lokale partij kost. Een fikse ongelijkheid, waar men zich in Den Haag zeker van bewust is, maar vooralsnog weinig aan doet.

De Mos wordt beschuldigd van verregaand clientelisme (een persoon of groep mensen ondersteunen of een dienst bewijzen in ruil voor politieke steun). Die politieke steun in z’n simpelste vorm is natuurlijk te beloven op die persoon/partij te gaan stemmen. Maar het kan ook andere vormen aannemen, bijvoorbeeld door het steunen met geld, diensten of goederen. Ethische grenzen komen al snel in zicht. “Als jij mij straks helpt bij het verkrijgen (of tegenhouden!) van een bouwvergunning, dan stort ik nu een leuk bedrag in jouw verkiezingskas.” of “Wanneer ik op een verkiesbare plek kom te staan, betaal ik alle verkiezingsposters (1)”  Die laatste zin kan je overigens ook omdraaien en dan klinkt het al een stuk aannemelijker… “Ik ben door de partij op een verkiesbare plek gezet, ik vind het belangrijk om met goede posters de verkiezingen in te gaan, ik zal die betalen.(2)” Het is een hele dunne lijn tussen uitleg 1 en 2.

Hoe ga je daar nu mee om, met die dunne lijn? Het antwoord is even simpel als doeltreffend: Maak het openbaar! Alles waarmee je liever niet in de krant komt is verdacht, zoniet strafbaar. Wanneer je als plaatselijke politieke partij (onafhankelijk of niet) je giften niet openbaar maakt of durft te maken, dan geeft dat op z’n minst te denken. Hier is al 5 jaar geleden een motie over ingediend in de raad van Wijdemeren, een motie die gevolgd werd door een toezegging van burgemeester Freek Ossel en overgedragen aan zijn opvolger  maar waar tot op de dag van vandaag niets mee gedaan is. Jammergenoeg ook niet door de Wijdemeerse partijen zelf. Typisch voor Wijdemeren of typisch voor burgemeester Crys Larson, u mag het zeggen. Dit lethargische gedrag houdt in ieder geval de mogelijkheid op (de schijn van) belangenverstrengeling in deze gemeente op hoog peil.

PS. Mocht u iets meer achtergrond in de “affaire De Mos” wensen, dan verwijs ik u graag naar de Powned uitzending “Napels aan de Noordzee“op NPO extra.