Noch in de weken voor het interpellatiedebat over de vluchtelingenopvang in de Horstermeer, noch tijdens het 3(!) uur durende kruisverhoor van wethouder Maarten Hoelscher door de gemeenteraad kon hij rekenen op de (morele) steun van burgemeester Crys Larson en de wethouders Gert Zagt en Els Kruijt.
In de weken voor het debat was Maarten tweeënhalve week afwezig vanwege een nare zaak in de privésfeer die zijn aandacht en aanwezigheid vereiste. Veel van wat er in die tijd gebeurde heeft hij dus niet meegekregen, laat staan dat hij er invloed op had kunnen uitoefenen.
Dan denk je toch dat de burgemeester en/of zijn collega wethouders voor hem inspringen, zijn taken overnemen? Niet dus, gezien de felle reacties van alle raadsfracties. Beschamend om iemand in die omstandigheden zo in de kou te laten staan.
Formeel klopte het wel, wethouder Maarten Hoelscher moest als portefeuillehouder het college vertegenwoordigen. Maar als datzelfde college je min of meer met lege handen naar de gemeenteraad stuurt?
Als je na zo’n moeilijke tijd geconfronteerd wordt met het feit dat je er hopeloos alleen voor staat? Dan doet dat wat met je. Maarten had het dus zwaar, heel zwaar.
En dat zit mij hoog, want hier ontbreekt de menselijke maat.
Douwe van Essen
Beste Douwe,
allereerst eens ben ik het met je eens dat het verschrikkelijk zou zijn om in Maarten Hoelscher zijn privé situatie te zitten.
Echter, in zijn afwezigheid hadden zijn taken zorgvuldig overgenomen moeten worden. Dat is niet of onvoldoende gebeurd. En, hij had veel eerder de Raad moeten inlichten met alle informatie die er beschikbaar was. Hij heeft dat niet gedaan. Hij heeft de Raad niet meegenomen in de plannen überhaupt, in de financiën die ermee gepaard gaan en is niet in gesprek gegaan over hoe het beste de communicatie aan te pakken met de inwoners.
Dit gaat puur over zakelijke aspecten en staat voor mij, voor iedereen, en ik denk dat dat ook voor de Raad geldt, los van zijn privé-situatie. Dat mag geen excuus zijn – en dat gaf hij zelf overigens ook aan – voor zakelijke fouten. En ja, daar had hij allicht meer in gesteund moeten worden, of zijn taak had beter overgenomen moeten worden. Maar dat ligt bij de communicatie tussen de Wethouders en de Burgemeester.
Complimenten voor Douwe en Rading-0! Mooi om te lezen dat hier zo aandacht aan wordt gegeven. Het gaat natuurlijk in de gemeente om de inhoud en het proces rondom de politiek; natuurlijk! Maar dat bij Rading-0 ( Douwe en Rik in dit geval) op deze manier de nuance en de menselijke maat wordt belicht is een compliment waard vind ik. Zoals Flip Hamers het volgens mij zei: Wees scherp met je blik, zacht met je oordeel.
Beste Douwe,
Sinds kort woon ik in Bussum, maar omdat ik 24 jaar in Wijdemeren heb gewoond, blijf ik jullie volgen. Want jullie team blijft alert, aandachtig en onderzoekend het wel-en-wee van Wijdemeren volgen en aankaarten.
Je kent me ongetwijfeld van het project Revindicatie. Vanwege je laatste zin in deze bijdrage, moest ik wel reageren. So wie so heel pijnlijk voor wethouder Maarten Hoelscher, maar ook vaak tekenend voor de gemeente Wijdemeren. De menselijke maat ontbrak ook geheel in mijn behandeling en proces met de gemeente. Ik ben bijna tien jaar bezig geweest om mijn gelijk te krijgen. Een uitputtingsslag, waarbij ik uiteindelijk met hulp van Alette Zandbergen, Martin Vuyk en Rik Jungmann heb ‘gewonnen’.
Het was het ontbreken van de menselijke maat die dit proces zo lang heeft laten duren. De processen hebben zoveel geld gekost, mij maar vooral de gemeente Wijdemeren.
Het deed mij pijn, omdat ik zo gek ben op deze kleine, gezellige dorpjes in de polder.
Tijdens de interpellatie en het schrijven van het artikel, direct na de beëindiging van de interpellatiedebat, was ik niet op de hoogte van de zware tijd die wethouder Maarten Hoelscher in de weken daarvoor had doorstaan. Met die wetenschap, die ik pas later in de wandelgangen vernam, groeide mijn verbijstering over het feit dat burgemeester Larson met geen woord repte over het afblazen van de informatieavonden en de fortificatie van het gemeentehuis tijdens de raadsvergadering. Twee onderwerpen die absoluut in haar portefeuille en niet in die van wethouder Maarten Hoelscher thuis horen. Het college móet collegiaal besturen volgens de wet. Kennelijk ontbreekt het aan echte collegialiteit.
Het siert wethouder Maarten Hoelscher dat hij zich professioneel opstelde en het debat aan ging zonder een krimp te geven.