Dit was niet leuk, dit was niet positief en hier past beslist geen: chapeau! Toen een raadscommissie deze week sprak over voorgenomen woningbouw aan de Molenmeent in Loosdrecht kwam ook een nogal cruciale brief van een advocaat aan de orde. Maar wethouder Jan-Jaap de Kloet bleek van niets te weten. Dat kan toch niet wáár zijn? Nee, maar het wás wel waar.
Het idee is om aan de Molenmeent, vlak bij ’t Jagerspaadje en tegenover Erve Knorr, veertien woningen in de vrije sector te laten verrijzen in twee bouwblokken. Het ene blok, aldus het nog zeer voorlopige plan, moet drie hoog worden, het andere twee lagen plus een kap. Wat betreft de verdeling in woningcategorieën (sociaal, middelduur, duur) willen burgemeester en wethouders de locatie Molenmeent koppelen aan twee andere plekken voor woningbouw: Anton Smeerdijkgaarde in Kortenhoef en Kininelaantje in ‘s-Graveland. Als op die twee laatste plekken voldoende sociale woningen komen, kan aan de Molenmeent uitsluitend in de vrije sector worden gebouwd.
Er ontwikkelde zich in de raadscommissie een levendig debat, bijvoorbeeld over de vraag of het wel zo’n goed idee is die drie plekken als één plan te beschouwen. Want wat gebeurt er als door een van de drie locaties een streep moet worden gezet, door wat voor oorzaak dan ook? Goede vraag, maar voor nu laten we die kwestie even buiten beschouwing.
Gespierde taal
Hier gaat het nu alleen over het plan Molenmeent. Namens een commissie van omwonenden nam inspreker Onder in gespierde taal stelling tegen het plan en tegen de manier waarop de gemeente Wijdemeren dat tot nu toe heeft aangepakt. Ook wees hij op de brief die een advocaat namens een pal achter de beoogde bouwlocatie wonend echtpaar had gestuurd aan de gemeenteraad.
Die brief van de Amsterdamse advocaat Erika Samuel Brusse was me een dag eerder inderdaad al opgevallen, want die bevat een pittig, tot nadenken stemmend betoog. De brief was twee dagen voor de commissievergadering verstuurd (ook per e-mail) en door de griffie keurig bij de vergaderstukken gevoegd. Van het ontwikkelplan laat de in omgevingsrecht doorknede advocaat niet zo heel veel heel. Zo zet ze uiteen dat wat de gemeente heeft gedaan en wil nog niet zo eenvoudig te rijmen valt met de regels van de provincie Noord-Holland.
Paf
Maar helemaal paf stond ik van een ander punt in die brief. Om woningbouw aan de Molenmeent mogelijk te maken wil de gemeente daar een perceel eigen grond verkopen aan een ontwikkelaar. Het gaat om het kadastrale perceel sectie C, nummer 6852. Nou, stelt advocaat Samuel Brusse, dan hebt u pech, want een deel van dat perceel is geen eigendom van de gemeente, maar van mijn cliënten, en dat al bijna veertig jaar. De gemeente heeft nota bene zelf in het verleden toestemming gegeven voor de bouw van een schuur die voor een deel staat op dat perceel C 6852.
Mispeer
Tsjonge!, denk je dan, hoe heeft de gemeente dat over het hoofd kunnen zien? Naar ik begrijp gaat het om een strook grond van vijf meter bij een flink aantal tientallen meters. Dat zijn dus enige honderden vierkante meters. Dus reuze benieuwd was ik naar de uitleg van wethouder De Kloet over die gemeentelijke mispeer.
Wel, dat viel niet mee. Wat hakkelend bracht De Kloet naar voren dat hij de brief van de advocaat niet had gelezen. ,,Dit moet verder worden uitgezocht’’, bracht hij nog uit. Om ten slotte te murmelen: ,,Ik begrijp dat het gaat om vijf vierkante meter?’
In zijn hemd
Daar wist inspreker Onder wel raad mee in de twee minuutjes nawoord die hem waren gegund. ,,De wethouder zegt dat hij de brief niet heeft gelezen’’, begon Onder, om De Kloet vervolgens onderuit te schoffelen: ,,Ik had dan maar op het knopje van mijn tablet gedrukt’’. Om alsnog gauw die brief te lezen, bedoelde Onder uiteraard. Maar op dat idee was De Kloet kennelijk niet gekomen.
Zelden zag ik een wethouder zó in zijn hemd gezet. Terecht is er veel te doen over de zwakke plekken in het ambtelijke apparaat. Maar met een zo onthutsend acterende wethouder gaat de gemeente ook weinig potten breken.
Inmiddels heeft de raad in de vergadering van 8 juli tegen dit voorstel gestemd: 11 tegen en 7 voor. Daarmee is de overhaaste verkoop voor nu van de baan. Omdat het voorstel voor de ontwikkeling van de percelen van de kansenkaart wel is aangenomen, is nu de gemeente weer aan zet. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, maar mijn inschatting is dat het geld van alle eerdere lessons learned nog steeds slecht besteed wordt.
Wat een knoeierij toch weer. De wethouder had de stukken niet gelezen. Terwijl het toch tot zijn taak behoort om de stukken wel te lezen. Maar ja, hij is natuurlijk geobsedeerd door het streven naar meer dan 25000 inwoners. Dan ga je dingen uit het oog verliezen. Zoals bijvoorbeeld ook dat het voor de inwoners die hier al wonen leuk moet blijven. En die inwoners gaan protesteren als hun woonomgeving onaanvaardbaar aangetast wordt. Bovendien laat de beroerde financiële situatie geen gekke bokkensprongen meer toe.
Ik durf wel de inschatting te maken dat Wijdemeren allang failliet is voordat de 25000ste inwoner wordt begroet.
De gemeente is druk bezig met het creëren van een dossier dat verdacht veel lijkt op Zuidsingel fase 8. Je zou toch hopen dat men geleerd had van de fouten uit het verleden. Maar nee hoor. Weer heeft de gemeente zichzelf lijnrecht tegenover alle belanghebbenden weten te positioneren – bewoners en omwonenden, de provincie en wellicht overige belangengroepen. Dat is teleurstellend en schadelijk. Zeker als je bedenkt dat deze gemeente zo langzamerhand wel in erg onrustig vaarwater terecht is gekomen.