Een klein beetje witte rook uit de schoorsteen

Na zes weken kwam Zagt met een belangrijke mededeling. Hij maakte bekend met welke twee andere partijen hij een nieuw college gaat vormen. Hij heeft gekozen voor partijen die de grote problemen van deze gemeente onderkennen en aan willen pakken. Zo kwam hij de PvdA/Gr.Links  en bij de VVD terecht.

De enige verrassing voor mij was toch wel een beetje de VVD. Die hebben immers de huidige wethouder van financiën geleverd, een functie die Zagt ongetwijfeld zelf ambieert. Snel daarop trok ik de conclusie dat Kea natuurlijk ook inzetbaar is op andere portefeuilles. De VVD heeft dan wel afscheid moeten nemen van het door hen gesteunde bouwproject Nederhorst-Noord. Wellicht kunnen  zij tegelijkertijd zich publiekelijk distantiëren van de schandelijke inmenging in de plaatselijke politiek door het bouwbedrijf KB-wonen.

Waarom geen keuze voor het CDA?

De keuze voor het CDA was ook niet onmogelijk geweest. Mevr Van Rijn heeft geen kritiek gekregen op de wijze waarop ze het wethouderschap heeft vervuld. Ze was goed inhoudelijk op de hoogte. Het CDA is over zichzelf gestruikeld, door een programma te presenteren met 70 nieuwe voorstellen. Zoals een nieuwe bibliotheek, een nieuwe sporthal, integrale kindcenta enz. Al eerder heb ik geschreven dat het CDA programma financieel niet onderbouwd is. Of de wethouder op de hoogte was of niet, zij diende te weten dat de financiële situatie van de gemeente belabberd is.
Ook in het politieke debat ging zij daar op een hooghartige wijze mee om. Zij gaf niet te kennen de problemen van deze gemeente te onderkennen, om met Zagt te spreken. De groene laarsjes van mevrouw Van Rijn kunnen in de schoenenkast, de fles Pisang Ambon (zij had steeds een glaasje hiervan voor zich staan) in de drankenkast en het programma in de papiervernietiger.

De teloorgang van Dorpsbelangen en D66

De grote verliezer van de verkiezingen is Dorpsbelangen. In geen enkele raad, ook niet in die van ’s-Graveland, is de partij zo klein geweest. Zoals ook met sommige landelijke politieke partijen als D66, is de glans en de glorie voorbij. Bijna 40 jaar is Dorpsbelangen zeer invloedrijk geweest onder leiding van Co de Kloet. Scherp in woord en geschrift, toonaangevend in het debat. Een partij gesteund door mensen die je op allerlei plaatsen in de samenleving tegen kwam. Dat is voorbij. Geen elan meer, geen ideeën meer, geen aansprekende kandidaten meer. Het lijkt me goed dat DB zich eens goed op zijn positie bezint. Het was volstrekt voorspelbaar dat Jan Jaap de Kloet niet op het lijstje van Zagt voorkwam. Ik ben ervan overtuigd dat de Kloet heel hard voor de gemeente heeft gewerkt, maar hij is samen met wethouder Boermans (D66) de verpersoonlijking geworden van veel wat fout ging in het (nu) nog huidige college.

De menselijke kant

De vrees van iedere wethouder is dat hij ongewild weg moet. Ik weet dat uit eigen ervaring. Nu had ik een terugkeergarantie bij mijn werkgever, maar het idee dat ik mijn wethouderschap zou moeten opgeven was een bange droom. Natuurlijk weet ik niets van de persoonlijke omstandigheden van de wethouders die moeten verdwijnen, maar hun positie is niet erg benijdenswaardig. Terug naar je oude werkplek is moeilijk. Na vier jaar is er vaak veel veranderd. Niemand zit op je te wachten.  Weliswaar is er een tijdelijke financiële ondersteuning door middel van het wachtgeld, maar het verliezen van je werk, dat je met veel plezier en inzet doet, is gewoon triest. Je kunt steun en waardering van je medeleden van het college krijgen, de gemeenteraad kan je vier jaar steunen. Maar het unieke van een functie in het politieke domein is dat je onderhevig bent aan de wil van de kiezer. Die bepaalt je toekomst en dat brengt sommige bestuurders in fikse problemen. Het is landelijk een feit dat veel ex-wethouders moeilijk een baan vinden. Het vervullen van een publiek ambt is prachtig, maar het brengt soms onverwachte risico’s met zich mee.