Open brief aan wethouder Van Rijn

Wim Kozijn schreef een Open Brief aan wethouder Rosalie van Rijn (CDA) waarin hij haar bemoedigt om soepel met kritiek om te gaan.

Geachte wethouder,

Even dacht ik nog dat je het humoristisch bedoelde door de naam van deze site niet uit te spreken, maar inmiddels ben ik ervan overtuigd dat het boosheid of gekrenktheid was die je tot deze uitspraak verlokte.

Je hebt het wel gehad met die gepensioneerde mannen, die betweters, die bijna dagelijks hun kritiek over je heen storten. Je werkt hard voor de gemeente, je voldoet ruimschoots aan de meer dan 100% norm van René Voigt en dan moet je weer in die columns lezen dat er van alles mis is, ja zelfs dat de gemeente moet worden opgeheven.

Wie in de keuken staat moet tegen de hitte kunnen

Zo luidt het gezegde. Niet iedereen gaat daar op dezelfde wijze mee om. Wijlen Co de Kloet zei altijd :”Wat ze over mij schrijven, kan me niks schelen, als ze maar over me schrijven”. Niet iedereen kan op er die manier mee omgaan. Bij anderen blijft kritiek haken, het  treft hen, worden er door geraakt. Veelal is dat begrijpelijk, want uit eigen ervaring weet ik dat de temperatuur in de keuken hoog kan zijn. Om dan de kritiek een plaats te geven is lastig.

Wethouder een ingewikkelde baan

Ik moet altijd gniffelen als het bedrijfsleven ten voorbeeld wordt gesteld aan de  bestuurders die voor een overheid  werken. Een bestuurdersbaan in de publieke sector is veel ingewikkelder in velerlei opzichten dan in het bedrijfsleven. Een lid van de Raad van Bestuur van een fietsenfabriek -of ieder ander voorbeeld- legt verantwoording af aan de Raad van Commissarissen. Soms komt er een berichtje in de pers naar aanleiding van het jaarverslag, maar daarmee is de kous af. Als de fabriek failliet gaat koop je een ander merk fiets. Als wethouder leg je verantwoording af aan de Gemeenteraad, maar je staat ook onder publieke controle. Al je handelen is  openbaar. Als overheid ben je transparant. Je verantwoordt je daardoor aan je inwoners. Je bent volksvertegenwoordiger en je ligt onder het vergrootglas.

Bovendien draag je verantwoordelijkheid voor zaken die ons, als inwoners, allemaal aangaan. Je gaat over producten die we zo belangrijk vinden dat we ze niet aan de markt kunnen toevertrouwen. Merit goods: onderwijs, wonen wegen, sociale ondersteuning cultuur. Onderwerpen waarover velen allerlei opvattingen hebben.

Het maatschappelijk debat

In een democratische samenleving is het maatschappelijk debat onmisbaar. In dat debat speelt de vrije nieuwsgaring een belangrijke rol. Helaas is de belangstelling voor wat in de gemeentepolitiek gebeurt afgenomen. In de jaren vijftig en zestig verschenen er in de landelijke pers artikelen over de lokale politiek. Gelukkig hebben wij nog de regionale krant en het Weekblad Wijdemeren en de site die jij niet met name wil noemen. Mijn stelling is dat de gemeentepolitiek gebaat is met kritische commentaren. Daar heb je meer aan dan de theekransjes met Gooi Tv  waar je geen strobreed in de weg wordt gelegd.

Kritiek houdt de bestuurder scherp. Het is als bestuurder soms lastig om je boosheid over de kritiek niet te laten zien. In ieder geval kan het niet zo zijn, zoals ook wel eens gebeurde, dat vanuit het gemeentehuis druk wordt uitgeoefend om publicaties aan te passen. Zelfs éénmaal het verzoek een artikel te verwijderen. Dat gebeurt niet. De tijd dat machthebbers bepalen wat er gepubliceerd en gelezen mag worden ligt ver achter ons. Alleen als kritiek de grens van het betamelijke overschrijdt en de pijlen op de persoon zijn  gericht, dan dient de alarmklok  geluid te worden.

Omgaan met kritiek

Op de sociale academie waar ik ruim dertig jaar geleden docent was leerden we onze studenten om te gaan met kritiek. Het was een eenvoudige regel: Proef het –neem het tot je-, kauw er op -onderzoek de feiten-, spuug het uit – je kunt er niks mee en herkent er niks in-, slik het door -je neemt de kritiek tot je en doet er iets mee. Je  gaat er mee aan de slag.

Het voordeel is, is dat je niet in je boosheid blijft hangen en de naam van je criticaster gewoon kunt blijven uitspreken.

w.g.

Wim Kozijn