Bijna was hij aan onze neus voorbij gegaan. Als Vlieland hem een passend onderkomen had geboden, was hij aan de Waddenzee terecht gekomen. Ron de Haan de Castricummer, of komt hij uit Bakkum. Daar moet je mee oppassen, want je noemt een Ankevener ook geen Loosdrechter.
Sinds de invoering van het dualisme zijn de wethouders geen lid meer van de Gemeenteraad. Meestal komen ze uit de eigen gemeente en staan ze op de kieslijsten van de partijen die met elkaar het college vormen. Maar dat hoeft niet en sindsdien is er sprake van een nieuw beroep: de bestuurlijke handelsreiziger. Met zijn koffertje met bekwaamheden in de hand, solliciteert hij in het gehele land. Zo houd je je met Zuidsingel 8 bezig en enkele maanden later zit je op een ereplaats bij de F1 in Zandvoort; de ene dag denk je je met de oeververbinding van Vlieland bezig gaat houden en enkele maanden later deel je op de Meenthof in Kortenhoef zakjes voor de hondenpoep uit.
Ron, de aanwezige
Zijn aanwezigheid is niet onopgemerkt gebleven. Met enthousiasme is hij aan de slag gegaan. Zo meldde hij aan de Raad na terugkomst van het congres van de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) dat hij Wijdemeren had aangemeld als excursieplek voor het congres van volgend jaar. Het was erg jammer dat zijn idee geen enkele bijval kreeg. Geen geld en geen tijd voor, dus geen interesse.
Het is jammer dat het puike idee van Ron zo behandeld werd. Ik dacht even met hem mee: De twee bussen komen aan op de Loosdrechtsedijk waar Gert Zagt een enthousiast verhaal over de grote onderhoudsklus houdt. Over de samenwerking met de aannemer, over de grote mate van tevredenheid van de aanwonenden, over de ingewikkelde maar, o zo perfect verlopen verkeersafwikkeling.
Verder naar de trots van Loosdrecht, waar het gehele college aanwezig is en vol trots het superproject van de Porseleinhaven laat zien. Een raadslid uit Vlissingen merkt op dat de gemeente aan dit mooie project toch wel een bedragje heeft overgehouden. De burgemeester weet het niet zeker, maar ze dacht dat het de gemeente wel wat had gekost, maar daar heb je dan ook wat voor.
Tot nu toe heeft de excursie nog niets gekost. Het hoogtepunt moet nog komen: varen op de plassen! Dank zij de uitmuntende band van het gemeentebestuur met onze lokale ondernemers, die immer de hand toesteken als het nodig is, zijn de sloepen gratis ter beschikking gesteld. Voorop vaart de “Intersell’, met Dick van Enk als stuurman. Aan boord goed gekoelde koelboxen met lokale producten. Wijn van onze wijngaarden. De bakkers, de slagers en de traiteurs hebben hun uiterste best gedaan om Wijdemeren zo goed mogelijk te promoten. Bij het vertrek krijgt nog ieder lid een doosje chocola- de bekende Nienhuisjes– mee.
Het had zo mooi en zo goed voor de gemeente kunnen zijn. Gratis promotie voor de recreatieondernemers. Een gemiste kans, maar enkel Ron zag de kansen. Beter naar Ron moeten luisteren.
Ron, de informele leider
In de kortste keren heeft Ron zich de gemeente eigen gemaakt. In de ruim drie maanden dat hij hier is, is hij al meer keren in de publiciteit verschenen dan de burgemeester die hier al drie jaar is. Hij is niet te beroerd op een zaterdag naar Kortenhoef te komen om daar samen met Els Kruijt , de reeds genoemde zakjes uit te delen. Fotootje en tekstje verzekerd in Weekblad Wijdemeren. Hij weet al precies wat voor volk hij in de kuip heeft . Hij bewondert de positieve instelling van de inwoners.
In de kortste keren heeft Ron zich opgewerkt tot de informele leider van het college. In elke organisatie staat er een informele leider op, als de echte leider geen leiderschap vertoont. Het was Ron die aan de fractie van PvdA/GL op duidelijke toon te kennen gaf dat hij niet van plan was de portefeuille van het Sociaal Domein, die hij waarnam, aan een nieuwe wethouder af te staan. ”Die blijft bij mij’, sprak hij. Nou heeft hij helemaal niks te eisen omdat de gemeentewet zegt dat het College van B en W de portefeuilles in onderling overleg verdeelt. Maar toch. Ron is de sterkste man, immers. Gert Zagt houdt zich met de boekhouding bezig en is niet van het politieke spel, Els heeft het te druk om de ondernemers zoet te stemmen en de burgemeester. Ja, waar is de burgemeester mee bezig?
Ron : “We gaan het helemaal anders doen”.
Ron kondigde een bezuiniging aan op het Sociaal Domein van een half miljoen structureel, zonder dat iemand die om hulp vraagt er de dupe van is .Niemand zal er op achteruit gaan. Dat is ferme taal en die kan Mevr. Van Rijn in haar zak steken. Die heeft 500.000 euro per jaar zitten verprutsen!
De eerste vraag is wie “we” zijn. Gebruikt hier Ron de verouderde pluralis modestiae, waar als er “we”staat gewoon “ík“ wordt bedoeld. Is “We”het college, dat het als beleid in het herstelplan heeft geschreven? Ja, het staat er en dus maakt het college zich verantwoordelijk voor de ingevulde bezuiniging en nu de Raad het herstelplan heeft vastgesteld gelooft de meerderheid van de Raad er ook in.
Waar baseert Ron zich op? Zijn er ambtelijke adviezen, waarin beschreven wordt hoe dit doel te bereiken is. Van tweeën één, luidt de uitdrukking. Als die adviezen er zijn, dan had Ron de plicht gehad deze stukken aan de Raad te overleggen. Als ze er niet zijn, dan zijn de bezuinigingen een slag in de lucht. Waarschijnlijk baseert hij zich op de regionale nota “Een toekomst met perspectief. “Daar staan goede beleidsvoornemens in. Maar ik vind er geen bezuinigingen .
Herinrichting Jeugdzorg
We praten al jaren over de herinrichting van de jeugdzorg. In 1974 verscheen het rapport van de cie Mik. Zij kwamen met het zgn: zo-zo-zo-zo beleid : zo kort mogelijk; zo dichtbij huis mogelijk; zo laag drempelig mogelijk en vooral zo goedkoop mogelijk. Het waren dezelfde uitgangspunten die de VNG ertoe verleidden om de jeugdzorg van de rijksoverheid over te nemen. ”Kort meer met 15% , want we kunnen het goedkoper!” :was het adagium van de VNG. Het werd een fiasco. Gemeenten moesten tonnen aan eigen geld bijleggen. De vraag naar zorg nam niet af, maar toe. De problematiek van de jeugd nam toe. Drugs, messen , covid, armoe, obesitas. Het is een illusie om op jeugdzorg te kunnen bezuinigen. De beleidsmakers zetten in op preventie bijvoorbeeld, maar dat werkt op de lange duur . We voeren al vijftig jaar een preventiebeleid op roken en toch gaan er elk jaar in dit land nog 20.000 mensen dood aan longkanker. We zingen met de smartlapvertolker mee: “Liever dood in de kist, dan een feestje gemist, want we hoeven onszelf toch niet te dragen”.
Het zijn allemaal nastrevenswaardige doelen, maar leveren op korte termijn niets op.
Bovendien Ron kan wel roepen dat hij op de jeugdzorg bijv. gaat bezuinigen, maar heeft hij daarover onderhandeld met de organisaties die de zorg verlenen of krijgen ze het mes op de keel? Het halve miljoen van Ron, met de toezegging dat niemand er iets van zal merken is een slag in de lucht. Bestuurlijke grootspraak’.
Gert, wat doe je nou?
Terecht heeft Gert Zagt vorige colleges verweten dat zij begrotingen maakten die slechts op papier sluitend waren. Maar nu maak je je aan hetzelfde euvel schuldig. Er zit een gigantisch gat in het herstelplan, omdat je bezuinigingen accepteert die op aannames berusten en niet op feiten.
Het zal me niks verbazen als de provincie dit plan afkeurt.