Na alle opschudding over de financiële situatie van gemeente Wijdemeren moet ik onwillekeurig denken aan een konijn dat midden op de weg verstijfd in de felle koplampen van een auto kijkt. Hij kan twee dingen doen: blijven zitten en worden overreden door deze of een volgende auto. Hij kan zich ook herpakken en snel weer het bos inrennen. Om te overleven dus!
Overleven of niet
Het is duidelijk dat we op dit moment niet precies weten hoe de zaken er financieel voor staan in onze gemeente. Het gehannes met brieven en meldingen over dit onderwerp, de kritische en terechte vragen van de oppositie en het gemis aan adequate ambtelijke ondersteuning: de mist is dik en wanneer we helder zicht krijgen is onbekend.
Bij een ramp hoop je dat kan worden teruggegrepen naar een rampenplan. Maar bij deze, kennelijke, ramp blijft het roerloos stil terwijl we toch al heel lang wisten dat Wijdemeren door het ijs ging zakken.
Wat me opvalt is dat niemand de regie pakt.
Een wethouder die uitstekend kan boekhouden is daarom nog niet meteen een stevig leider. En dat kun je hem niet kwalijk nemen.
Maar het college in zijn geheel zou hier toch collegiaal samen veel duidelijker moeten sturen……
Dit gebeurt niet, het heeft zich vooral té afhankelijk gemaakt van de vierde macht (van de mensen dus die het feitelijke werk doen, het ambtenarenapparaat) die in Wijdemeren nauwelijks meer bestaat. Ook de huidige oppositie die nu kritische vragen stelt is hieraan schuldig door hun opstelling in de vorige bestuursperiode.
Wat zich nu wreekt
Dat is dat Wijdemeren geen beeld heeft van zichzelf. Ik denk aan de vermoeiende discussies over de Omgevingsvisie die uiteindelijk vlees noch vis werden. Het kan álle kanten op hier: natuur is fijn maar moet wél dienstbaar zijn aan recreatie, bedrijven mogen uitbreiden maar denk ook aan provinciale regels en nieuwe woningen bouwen is prima maar we hebben er geen locaties voor.
Wanneer we wél een duidelijk beeld zouden hebben dan zouden we een sterkere onderhandelingspartner zijn voor regio, provincie of naburige gemeentes en zouden we met dit gegeven, ondanks onze lege portemonnee, de boer op kunnen.
Wat me verbaast
Het geringe besef van onze bestuurders van hun mogelijkheden verbaast mij. Ik zie bij GooiTV twee lieve dames, een wethouder en een raadslid, over de problemen op de recreatieparken aan de Loosdrechtse Plassen praten. Als de interviewer aan de wethouder vraagt: wat kan de gemeente hieraan doen, dan antwoordt de wethouder: afwachten tot we het plan van de marktpartij ontvangen. Ja, dankjedekoekkoek! Een gemeente is wettelijk verplicht om actuele bestemmingsplannen te hebben. In veel gemeentes, ook Wijdemeren, voldoen die bestemmingsplannen niet meer omdat ze achter lopen in het reguliere “onderhoudsschema”. Ook voor onze recreatieparken bestaan geen actuele bestemmingsplannen. Als je als gemeente pro-actief wil handelen en het goede wilt doen voor je inwoners dien je over de juiste kaders te beschikken zodat een marktpartij die kaders vervolgens op zijn commerciële pad tegenkomt.
Wat me werkelijk zorgen baart
De houding en het verantwoordelijkheidsgevoel van van onze bestuurders baren mij zorgen. Drie plekken leeg aan de bestuurstafel, twee in het college (Stan Poels was ziek) en een in de raad vanwege een bruiloft. Inwoners vragen zich dan af; had je je bezoek niet kunnen inperken en het feestmaal overslaan? En wat is er hierover binnen het college gezegd? Ik hou hier nu verder over op. Zulke nieuwsfeiten ondermijnen bij mij het gezag van onze bestuurders.
Maar vooral het feit dat meteen is gezegd dat provinciaal toezicht nodig is geeft aan dat ons college het wel gemakkelijk vond om de verantwoordelijkheid voor de gehele gemeentebegroting alvast over de schutting te gooien, zonder dat de raad inzicht kreeg in de echte situatie en de feitelijke stand van zaken.
De raad zit erbij, hapt naar lucht en kijkt ernaar ….. Het verschrikte konijn ten voeten uit!
Om met Louise Fresco te spreken in haar laatste column in de NRC: “succesvolle overheidsuitgaven hangen af van scherpe definiëring van het doel, de effectiviteit van de maatregelen en de kwaliteit van de uitvoerende ambtenaren.
We zijn in Wijdemeren ver van huis. Hopelijk herpakt het konijn zich en laat zich niet plat walsen van de schrik.
College, neem nu de regie, definieer alsnog uw scherpe doelen en neem de raad mee in een mager maar aanvaardbaar perspectief”!